روش تحليل فلسفي ارسطويي و توماسي در حقوق قراردادها

اين مقاله به اين مسئله مي‌پردازد كه نقش تفكر و روش ارسطويي در تحليل قراردادها چه بود و چگونه اين روش تحليلي از طريق عالمان الهيات مسيحي به‌ويژه توماس آكوئيني و فيلسوفان مدرسي متأخّر به تفكر مدرن انتقال يافت. هدف اين تحقيق آن است كه اين چالش مهم حقوقي را در حقوق ايران مطرح كند و به تجربه‌هاي حقوق غرب نيز در اين باره بپردازد. دستاورد اين تحقيق آن است كه برخلاف ظاهر فلسفه غرب كه از قرن هفدهم مباني تفكر ارسطويي به شدت نقادي و كنار گذاشته شده است، چارچوب آموزه‌هاي حقوق قراردادها براساس تفكر ارسطويي و توماسي و بيشتر توسط فيلسوفان مدرسي متأخّر و مكتب حقوق طبيعي اسپانيايي شكل گرفته است و درواقع، كساني مانند هوگو گروسيوس اين كارهاي فكري مقدماتي را به مرحله نهايي رسانده‌اند. در اين ميان تأثير فلسفه و تفكر ايراني و اسلامي نيز در اين آموزش‌ها از طريق تأثير آنها بر توماس قدّيس انكارشدني نيست. اميدوارم اين مقاله،‌ دانشكده‌هاي حقوق ايران را به وظيفه خطيري كه دارند، بيش از پيش آگاه كند و سياستگذاران علمي كشور با درك جايگاه دانشكده‌هاي حقوق در تحول و شكوفايي علم و فرهنگ، زمينه‌هاي آزاد انديشي را ايجاد و موانع آن را كمتر كنند.