پايش كيفي رودخانه خرارود ديسام استان گيلان با كمك شاخص‌هاي زيستي ماكروبنتوزها در دوره زماني بيست ساله از سال 1376 تا 1396

اين مطالعه با هدف ارزيابي زيستي و خودپالايي رودخانه خرارودديسام و تاثير گذر زمان بر اين رودخانه با كمك ماكروبنتوزها انجام شد. نمونه‌برداري از ماكروبنتوزها با استفاده از سوربر و با سه تكرار در هر ايستگاه انجام شد. در دوره اول نمونه‌برداري 5 راسته و 14 خانواده و در دوره دوم نمونه‌برداري نيز 5 راسته و 9 خانواده شناسايي شدند.ميانگين غناي EPT در دوره اول نمونه برداري 42/61، كه درطبقه كيفي عالي و در دوره دوم نمونه برداري 64/12ثبت شد كه از نظر كيفي در طبقه نسبتا خوب قرار گرفت. نتايج حاصل از شاخص زيستي هيلسينهوف در حد خانواده نشان داد كه در دوره اول اين رودخانه از وضعيت نسبتا خوب برخوردار است(22/5=HFBI) و بهترين شرايط در ايستگاه سوم فصل پاييز مشاهده شد(14/3=HFBI)، همچنين وضعيت اين شاخص در دهه 90 روند خوبي داشته و در اكثر ايستگاه‌هاي مطالعاتي از وضعيت عالي برخوردار است(45/1=HFBI). نتايج حاصل از تعيين همبستگي هر يك از عوامل محيطي با ماكروبنتوزها، عوامل محيطي با يكديگر به وسيله آناليز مولفه اصلي (PCA) در محيط نرم‌افزار CANOCO 5 for Win نشان داد پارامترهايي مانند pH و BOD در فصل بهار و پارامترهايي مانند دما وEC در فصل تابستان به عنوان مهمترين متغيرهاي اثرگذار بوده‌اند. نتايج حاصل از تركيب شاخص‌هاي زيستي در رودخانه خرارودديسام نشان داد اين رودخانه توان خودپالايي آلاينده‌هايي مانند پساب مزرعه قزل‌آلاي رنگين كمان در طي20 سال را تا حدود زيادي داشته است.