نگاهي نو به جمع بين روايات متعارض در حرمت ابدي ناشي از برخي ازدواج‌ها

نظرة جديدة علي الجمع بين ا لخبار المتعارضة في الحرمة ا لبدية الناشئة من بعض الزواج

برخي از فقها در اثبات حرمت ابدي ناشي از ازدواج با زن شوهردار، به روايات ازدواج با معتده، به ضميمۀ اولويت تمسك كرده‌اند. دليل اصلي، روايات است و اين در حالي است كه روايات نيز در تعارض با يكديگرند. مهم، تعارض روايات زراره و روايات عبدالرحمن بن حجاج است. در فرض دخول جاهلانه، طبق روايات زراره، حرمت ابدي مترتب مي‌شود؛ در حالي‌كه طبق روايات عبدالرحمن، در فرض جهل، حرمت ابدي نفي شده است. گرچه روايات عبدالرحمن، از جهت دخول و عدم دخول، مطلق است، اما تقييدِ اين روايات به فرض عدم دخول، عرفي نيست؛ لذا تعارض، با اين روش حل نمي‌شود. اما دو جمع عرفي با نتايجي متفاوت در اين مسأله قابل ارائه است كه جمع نخست، عرفي‌تر است. طبق جمع نخست، روايات زراره، به مرد شاك و روايات عبدالرحمن، به فرض غفلت يا جهل مركب مرد اختصاص مي‌يابد؛ اما طبق جمع دوم، روايات زراره، به جهل زوجين و روايات عبدالرحمن، به جهل مرد و علم زن حمل مي‌شود. بنابر اين، حرمت ابدي ناشي از ازدواج با زن شوهردار، ملحق به ازدواج با معتده نيست؛ زيرا در ازدواج با معتده، مجردِ دخول، يا علم به معتده بودن براي حكم به حرمت ابدي كافي است.

فاقد چكيده لاتين