مقايسه اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد و داروي آمانتادين بر درد، خستگي و كيفيت زندگي بيماران مولتيپل اسكلروزيس

مقدمه: مولتيپل اسكلروزيس (ام. اس) شايع‌ترين بيماري نورولوژيك پيش‌رونده است كه در آن ميلين سيستم اعصاب مركزي تخريب مي‌شود و مشكلات متعددي را براي فرد مبتلا ايجاد مي‌كند و از مهم‌ترين بيماري‌هاي تغييردهنده زندگي فرد به ويژه در سنين جواني است كه باعث افت شديد سطح عملكرد فردي مي‌شود. هدف مطالعه حاضر مقايسه اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد و داروي آمانتادين بر درد، خستگي و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ام. اس مي‌باشد. روش كار: مطالعه حاضر، نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون انجام شد. جامعه آماري تمام افراد مبتلا به ام. اس در استان همدان بود كه تعداد 60 بيمار زن با داشتن ملاك‌هاي ورود، در دسترس به صورت غيرتصادفي انتخاب و به دو گروه مساوي تحت درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد (اكت) و مصرف داروي آمانتادين هر گروه به مدت 3 ماه قرار گرفتند. آزمودني‌ها پرسشنامه سنجش خستگي (9 FSS)، كيفيت زندگي (29 MSIS) و درد مك‌گيل را پيش‌ و پس از درمان تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از روش آماري آناليز واريانس، كوواريانس، كروسكالواليس، LSD و بونفروني و با كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد تفاوت بين مصرف آمانتادين و اكت با برتري تأثير آمانتادين نسبت به اكت بر درد، خستگي و كيفيت زندگي معني‌دار نشد (0.001 P). نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه درمان‌هاي غيردارويي نيز مي‌تواند به عنوان درمان مكمل در كنار درمان‌هاي پزشكي به كار گرفته شود.