تبيين تاب‌آوري اجتماعي بافت فرسودة شهري با بهره‌گيري از معادلات ساختاري PLS نمونة پژوهش: منطقة 3 شهر اصفهان

امروزه، آسيب پذيري شهرها و به ويژه بافت هاي قديمي و فرسوده در برابر سوانح طبيعي، تبديل به يك از دغدغه هاي اصلي برنامه ريزان ومديران شهري در سال هاي اخير شده است .به همين دليل تقويت اجتماع ساكن در يك محيط نقش اثر گذار در كاهش خطرات وخسارات دارد .با توجه به شرايط وموقعيتي كه بافت فرسوده منطقه سه شهر اصفهان در توسعه اقتصادي وتاريخي شهر اصفهان دارد وعدم توجه ورسيدگي مناسب ، شرايط در بعد اجتماعي تاب آوري منطقه مورد نظر در وضعيت نامناسبي است .تببين تاب آوري اجتماعي به منظور مواجه مطلوب با پيامدهاي سوانح ضروري است ، اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و بر اساس ماهيت از نوع توصيفي تحليلي مي باشد. جامعه آماري 385خانوار ساكن در محله هاي بافت فرسوده منطقه سه شهر اصفهان با استفاده از فرمول كوكران برآورد شد. براي تجزيه و تحليل داده هاي آماري ، از تحليل عاملي و روش مدل يابي معادلات ساختاري مبتني بر رويكرد حداقل مربعات جزئي با استفاده از آزمونt تك نمونه اي با نرم افزار SmartPLS3 و SPSS استفاده شد. در نهايت نقشه هاي تاب آوري در محيط GIS ترسيم وتحليل شد. نتايج حاصل از آزمون فرضيات تحقيق با استفاده از مدل PLS در حالت نمايش آماره t باصريب بالاتر از 2.58 نشان از رابطه معني داري در سطح اطمينان (۰٫۰۱ P)ميزان اثرگذاري هر كدام از مؤلفه ها ، برتاب آوري اجتماعي مي باشد. سرمايه اجتماعي ،آگاهي ودانش ، مشاركت اجتماعي ،مهارت وتوانايي وحس تعلق مكاني به ترتيب با ميانگين 2.46، 3.39، 2.54، 3.17، 2.73، 4/ 2 (كمتر از ميانگين ملاكي 05/۰ p و 3/67) مي باشد.نتايج نشان مي دهد اكه وضعيت تاب آوري اجتماعي محلات منطقه سه شهر اصفهان در شرايط نامطلوبي قرار دارد وتاب آور نمي باشد .محله هاي سرتاوه وسرچشمه ، با ميانگين آماري2.57 و2.69 به ترتيب در شرايط نامطلوب قرار دارد