تحليل كيفيت سكونت براساس گونه‌بندي مجتمع‌هاي مسكوني (نمونة پژوهش: شهر تبريز)

طرح مسئله: افزايش روزافزون جمعيت شهري و نياز به مسكن موجب جايگزيني مساكن چندخانواري نظير مجتمع‌هاي مسكوني با مساكن تك‌خانواري شده است. در اين ميان مسائلي چون بورس بازي زمين و رانت‌خواري، اولويت دادن به سهم كاربري‌هاي انتفاعي نسبت به سهم كاربري‌هاي غيرانتفاعي، نارسايي نظام برنامه‌ريزي، دوگانگي اقتصادي و قطب‌هاي رشد، كمبود زمين و افزايش قيمت زمين باعث كاهش كيفيت سكونت گرديده است. هدف: سنجش كيفيت سكونت براساس گونه‌بندي مجتمع‌هاي مسكوني شهر تبريز مي باشد. روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف، كاربردي و از نظر ماهيت و روش، توصيفي تحليلي به شيوه آميخته مي‌باشد، همچنين براي گردآوري داده‌هاي پژوهش از مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني (پرسش‌نامه) استفاده شده است؛ به‌طوري ‌كه داده‌هاي كمي با پرسش‌نامه پژوهشگرساخته گردآوري شد و براي تحليل‌هاي پژوهش نيز از آزمون‌هاي آماري ميانگين يك‌طرفه و رگرسيون استفاده شده است. جمعيت ساكن در مجتمع‌هاي مسكوني فاتح (گونه محيطي؛ منطقه دو)، پرديس (گونه خطي؛ منطقه يك)، فجر (گونه پراكنده؛ منطقه سه)، چمران (گونه محيطي؛ منطقه چهار)، گلپارك (گونه خطي؛ منطقه يك)، ستارخان (گونه پراكنده؛ منطقه چهار)، زمرد (گونه متمركز؛ منطقه سه)، ايرداك (گونه ابربلوك؛ منطقه يك)، طاووس (گونه ابربلوك؛ منطقه چهار) و سپيدار (گونه متمركز؛ منطقه سه)، 13873 ( نفر) و با استناد به رابطه كوكران باسطح اطمينان 95 درصد و ميزان دقت 7 درصد، حجم نمونه حدود 150 نفر برآورد شد. نتايج: تحليل مدل مسير نشان داد كه ميزان تاثير گونه متمركز بر كيفيت سكونت بيشتر از ساير گونه‌ها مي‌باشد. با توجه به ضرايب بتا كيفيت زمينه‌اي در گونه محيطي، كيفيت اجتماعي در گونه خطي و گونه پراكنده، كيفيت عملكردي در گونه ابربلوك و كيفيت كالبدي در گونه متمركز بيشترين ميزان تاثير را بر كيفيت مجتمع‌هاي مسكوني دارند و نيز ميزان رضايتمندي از كيفيت واحدهاي مسكوني در گونه ابربلوك بيشتر از ساير گونه‌ها مي‌باشد كه لزوم توجه به آن‌ها از سوي مسئولين بسيار مهم جلوه مي‌نمايد.