بررسي سطح حضور آموزشي، اجتماعي و شناختي در دوره‌‌هاي مبتني‌بر وب (مطالعه‌ موردي: دانشگاه شهيد بهشتي)

آموزش در محيط‌‌هاي يادگيري الكترونيكي در مقايسه با محيط‌‌هاي چهره‌به‌‌چهره، محيطي متفاوت و جديد است. نبودِ حضور فيزيكي معلم و فراگيران در محيط‌‌هاي يادگيري الكترونيكي مي‌‌تواند به يك معضل اساسي در چنين دوره‌‌هايي مبدل شود؛ زيرا اثرات نامطلوبي بر رضايت، ماندگاري و عملكرد تحصيلي فراگيران دارد؛ بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي سطح حضور آموزشي، حضور اجتماعي و حضور شناختي به‌عنوان سه مؤلفه‌ تأثيرگذار بر حس حضور در دوره‌‌هاي مبتني‌بر وب در دانشگاه شهيد بهشتي انجام گرفت. روش پژوهش در اين پژوهش، روش توصيفي‌ـ‌پيمايشي بود. جامعه‌ آماري شامل تمامي دانشجويان مشغول به تحصيل در دوره‌‌هاي يادگيري الكترونيكي دانشگاه شهيد بهشتي در سال تحصيلي ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند. حجم نمونۀ‌‌ اين پژوهش، 380 دانشجو در مقطع كارشناسي ارشد به‌روش نمونه‌‌گيري دردسترس انتخاب شدند كه از اين ميان 293 پرسشنامه قابل‌تحليل بود. براي پاسخ به سؤالات پژوهشي از آزمون تي تك‌نمونه‌اي، رتبه‌اي فريدمن و ويلكاكسون استفاده شد. آزمون تي تك‌نمونه‌اي نشان داد ميزان هر سه مؤلفۀ حضور آموزشي، شناختي و اجتماعي به‌طور معناداري از ميانگين حد وسط كمتر (p 0.01) و براين‌اساس در سطح نامطلوبي قرار دارند. براساس آزمون رتبه‌اي فريدمن بيشترين رتبۀ ميانگين متعلق به مؤلفۀ حضور اجتماعي و كمترين رتبۀ ميانگين مربوط به مؤلفۀ حضور شناختي و مؤلفۀ حضور آموزشي در رتبۀ دوم قرار داشت. بين 3 مؤلفۀ حضور آموزشي، اجتماعي و شناختي تفاوت معناداري وجود دارد ( p 0.01). براساس نتايج آزمون ويلكاكسون بين رتبۀ مؤلفۀ حضور آموزشي با رتبۀ مؤلفه‌هاي شناختي و اجتماعي و بين رتبۀ دو مؤلفۀ حضور شناختي و اجتماعي اختلاف معنا‌داري وجود دارد (p 0.01).