طراحي و تبيين الگوي انعطاف‌پذيري توليد در صنايع غذايي

هدف اين مقاله تدوين الگوي انعطاف‌پذيري توليد در صنايع غذايي مي‌باشد. تحقيق حاضر از نظر روش تحقيق از نوع آميخته كيفي و كمي است. در بخش پژوهش كيفي، روش داده بنياد ابزاري براي ساخت مدل مفهومي انعطاف‌پذيري توليد مي‌باشد. نمونه آماري اين بخش، شامل 20 نفر از خبرگان آشنا به موضوع انعطاف‌پذيري توليد است. روش نمونه‌گيري در بخش كيفي، روش گلوله ‌برفي مي‌باشد. روش جمع‌آوري داده‌ها در اين بخش مصاحبه نيمه‌ساختار يافته است. روش تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش كيفي، فرايند سه‌مرحله‌اي كدگذاري باز، محوري و انتخابي مي‌باشد. نتايج اين بخش نشان دهنده مدل پارادايم انعطاف‌پذيري توليد است. ابزار گردآوري داده‌ها در بخش كمي، پرسشنامه‌اي محقق ساخته بر اساس مقوله‌هاي فرعي و مفاهيم بدست آمده از مرحله‌ كيفي مي‌باشد. روش تجزيه و تحليل داده‌ها در اين بخش تحليل عاملي تأييدي و مدل معادلات ساختاري است. نمونه آماري در اين بخش 201 نفر از مديران شركت‌هاي صنايع غذايي در استان آذربايجان‌شرقي مي‌باشد. نتايج نشان مي‌دهد كه پويايي محيطي، افزايش توان رقابتي و دسترسي به بازار‌هاي جديد از جمله علل نياز به انعطاف‌پذيري توليد است كه در اين راه خودكارسازي و توليد به موقع از راهبردهاي صنايع براي دستيابي به انعطاف‌پذيري توليد تلقي مي‌گردند؛ اين عوامل داراي اثر مستقيم بر افزايش عملكرد سازماني و رضايت مشتري به عنوان پيامدهاي انعطاف‌پذيري است. نتايج همچنين نشان مي‌دهد كه مداخله‌گرهايي مانند عوامل مديريتي، توانمندي مالي و .. ميتوانند راهبردها را تحت تأثير قرار دهند.