بررسي نحوه اقامه دعواي اضافي در حقوق ايران

عواي اضافي در نظام حقوقي آيين دادرسي مدني ايران چندان مطرح و معرفي نشده است و در نشريات و محافل حقوقي نيز مباحث اندكي در اين خصوص بيان شده است. حسب بيان مقنن در ماده 17 قانون آيين دادرسي مدني، دعواي اضافي يكي از انواع دعاوي طاري است و بر آگاهان روشن است كه طرح و دفاع نسبت به چنين دعوايي مستلزم رعايت تشريفات مندرج در قانون صدرالاشاره است. در مقررات دادرسي مدني برخلاف ساير دعاوي طاري (تقابل، جلب ثالث و ورود ثالث)، آثار و احكام آن تفصيلاً و مستقلاً بررسي نشده است. پرسش مطروحه در اين مقاله بررسي نحوه اقامه دعواي اضافي در حقوق دادرسي ايران است كه منطقاً بايد با منشأ واحد دعواي اصلي، مرتبط باشد. تقديم دادخواست و ارائه برخي استنتاج هاي نوين با رعايت قانون و الهام از رويه قضايي، امكان طرح دعواي اضافي توسط خواندۀ دعواي اصلي (متقابل) و پذيرش دعواي اضافي پس از پايان مهلت قانوني منوط به رضايت خوانده، دستاورد اين مقاله است. نويسنده با بررسي مفهوم، ضرورت، شرايط، احكام وتحليل اين دعوا كوشيده است با پرتوافكني بر نقاط مبهم، گامي هرچند كوچك بردارد.