سازوكارهاي آموزشي حرفه‌اي شدن كاركنان سازمان هاي امنيتي

زمينه و هدف: آموزش‌هاي اطلاعاتي با ادغام مهارت‌ها و توانايي‌هاي كاركنان سازمان‌هاي امنيتي و تبديل تخصص‌هاي مختلف كاربردي به دانش عمومي در سطح سازمان مي‌تواند خلأ بين دانايي و توانايي را تعديل و با جمع‌كردن فاصله بين اين دو، گام مؤثري در راستاي توانمندسازي كاركنان سازمان‌هاي امنيتي در دنياي متحول و متغير كنوني داشته باشد؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر شناسايي سازوكارهاي حرفه‌اي‌شدن كاركنان سازمان‌هاي امنيتي از منظر آموزشي است. روش‌شناسي: نوع پژوهش حاضر كاربردي و روش انجام آن تركيبي اكتشافي است. در بخش كيفي پژوهش، بعد از مطالعه‌ ادبيات تحقيق، صاحب‌نظران و خبرگان حوزه‌ پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج تحليل محتوا و كدگذاري ادبيات و مصاحبه‌هاي پژوهش 25 نشانگر را شناسايي كرد. نشانگرها در قالب 6 بعد ترويج «استمرار در آموزش»، «ارائه آموزش نظام‌مند»، «برقراري سازوكار انگيزشي فراگيري آموزشي»، «ساختار و روش‌هاي آموزشي»، «ايجاد سازمان يادگيرنده و ياددهنده» و «ترويج مديريت دانش» طبقه‌بندي شدند. در بخش كمي بر اساس ابعاد و نشانگرهاي شناسايي شده پرسش‌نامه سازوكارهاي آموزشي حرفه‌اي‌شدن كاركنان سازمان‌هاي امنيتي طراحي و در بين 170 نفر از متخصصان و صاحب‌نظران حوزه‌ تحقيق توزيع گرديد. داده‌هاي اين بخش با استفاده از تحليل عاملي تأييدي تحليل شد. نتايج تحليل عاملي تأييدي نشان مي‌دهد كه سازوكارهاي آموزشي حرفه‌اي‌شدن كاركنان سازمان‌هاي امنيتي برازش خوبي با داده‌ها دارد.