مدل‌هاي تخمين سطح تماس مؤثر در آكنه‌هاي ساختاريافته و مقايسه عملكرد آن‌ها

آكنه‌هاي ساختاريافته با داشتن سطح تماس بالا در فرآيندهاي انتقال جرم نظير تقطير،كاربرد وسيعي دارند. سطح تماس مشترك مؤثر پارامتر مهمي در تعيين بازده انتقال جرم و متفاوت از سطح هندسي آكنه است. در اين پژوهش مدل‌هاي موجود براي پيش‌بيني سطح مؤثر در آكنه‌هاي ساختاريافته نظير مدل ونگ، گواليتو، اوليجيك و برونازي مورد بررسي و دقت آن‌ها در مقايسه با داده‌هاي آزمايشگاهي آكنه Mellapak 250Y، با تغيير پارامترهاي فشار عملياتي، كشش سطحي سيستم، برحسب دبي گاز و مايع مورد سنجش قرار گرفته است. مدل‌هاي ونگ و گواليتو با تغيير فشار، خطاي كم‌تري در مقايسه با ساير مدل‌ها داشته‌اند، خطاي نسبي متوسط براي اين دو مدل به‌ترتيب برابر %31 و %44 است. بنابراين به‌دليل بالا بودن خطاها استفاده از اين مدل‌ها توصيه نمي‌گردد. كم‌ترين خطاي نسبي متوسط با تغيير كشش سطحي توسط مدل‌هاي برونازي و اوليجيك به‌دست آمده‌اند كه به‌ترتيب برابر %8 و %7 است. نتايج اين تحقيق مي‌تواند در جهت‌گيري‌هاي آينده به‌منظور انتخاب مدل مناسب جهت محاسبه سطح مؤثر استفاده شود.