تاثير مداخله آموزشي بر اساس مدل اعتقاد بهداشتي بر رفتارهاي پيشگيري كننده از بستري مجدد، در بيماران با تشخيص اوليه سندروم كرونري حاد

زمينه و هدف: مدل اعتقاد بهداشتي يكي از مدل‌هاي پيشگيري براي مشكلات سلامت از قبيل بيماري‌هاي قلبي مي‌باشد. هدف اين مطالعه تعيين تأثير مداخله آموزشي بر اساس مدل اعتقاد بهداشتي بر اعتقادات بيماران با تشخيص اوليه سندرم عروق كرونري حاد نسبت به رفتارهاي پيشگيري‌كننده از بستري مجدد بود. روش پژوهش: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي بود. نمونه‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس از بيماران با تشخيص اوليه سندرم حاد عروق كرونري قلب، در حال ترخيص از بيمارستان سيدالشهداي اروميه انتخاب و در 2 گروه مداخله و كنترل (35 نفرِ) به‌صورت تصادفي تخصيص شدند. بلافاصله قبل از مداخله، 1 و 3 ماه پس از مداخله از پرسشنامه‌اي محقق ساخته تحت عنوان »پرسشنامه‌ي رفتارهاي پيشگيري‌كننده از بيماري قلبي و بستري مجدد « براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. براي تحليل آماري از روش‌هاي آماري مقايسه‌هاي چندگانه بونفروني، تي تست و كاي دو و نرم‌افزارSPSS 17 استفاده گرديد. يافته‌ها: در تمامي حيطه‌ها قبل از مداخله، ميانگين نمره در 2 گروه مداخله و كنترل تفاوت معني‌داري نداشت (p 0/05) كه نشان‌دهنده‌ي همسان بودن نمرات در 2 گروه، قبل از مطالعه بود ولي در تفاضل ميانگين نمرات رفتارهاي پيشگيري‌كننده از بستري مجدد در زمان 1 ماه بعد از مداخله در حيطه‌ي آگاهي، شدت درك شده، موانع درك شده و خود كارآمدي و رفتارهاي پيشگيري‌كننده از بستري مجدد و در زمان 3 ماه بعد، در حيطه‌ي آگاهي، موانع درك شده و راهنماهاي عمل و رفتارهاي پيشگيري‌كننده از بستري مجدد تفاوت معني‌دار آماري وجود داشت(p 0/05) . مداخله روي حيطه‌ي حساسيت درك شده و منافع درك شده‌ي بيماران قلبي در زمان‌هاي 1 و 3 ماه پس از مداخله تأثيري نداشته است(p 0/05). نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير مثبت اجراي مدل اعتقاد بهداشتي بر عقايد بهداشتي و رفتارهاي پيشگيري‌كننده از بستري مجدد، مي‌توان با برگزاري منظم جلسات آموزشي و پيگيري وضعيت بيماران، رفتارهاي بهداشتي را تعديل كرد و از بستري مجدد بيماران و هزينه‌هاي بستري پيشگيري نموده و باعث افزايش كيفيت زندگي بيماران شد.