تحليل بلاغي اشعارهوشنگ ابتهاج بر پايه ي هنجارگريزي معنايي با تكيه بر دفتر« سياه مشق»

توانايي برقراري ارتباط از جمله امكاناتي است كه بشر به بلنداي تاريخ از آن در گفتار و نوشتار استفاده كرده است، در اين ميان، آرايش سخن نيز همواره مورد توجه سخن وران بوده است؛ بنابراين در تمامي آثار بزرگان پيرايگي و آراستگي كلام وجود دارد. در مراتب گوناگون زيبا سازي اثر هنري، هنجارگريزي يكي از شيوه‌ هاي آشنايي ‌زدايي و موضوعات نقد ادبي در مكتب فرماليسم روس است. در هنجارگريزي معنايي شاعر بر اساس قواعـد معنايي حـاكم بـر زبان هنجار، از دو روش همنشيني و جانشيني كمك مي‌گيرد. با توجه به اينكه حوزه‌ي معنا بيش از ديگر سطوح زبان در برجسته‌ سازي مـورد نظر اسـت، هر شاعري كه بتواند بر حسب توانايي هاي ذوقي و علمي خود در اين زمينه موفّق باشد، از اشعار ناب تري برخوردار خواهد بود. يعني شاعر يا نويسنده در عين بيان موضوع به دنبال زيباتر بيان كردن آن نيز مي باشد. در بررسي هاي زباني و پژوهش هاي ادبي فارسي نيز نگرش فرماليست ها، جايگاه ويژه اي پيدا كرده است. اين پژوهش با بررسي هنجارگريزي معنايي و تحليل چگونگي به‌ كارگيري عناصر هنجارگريزي معنايي در شعر هوشنگ ابتهاج به گونه‌هاي مختلف هنجارگريزي معنايي از جمله تشبيه، استعاره، كنايه، مجـاز، ايهام، تضـاد، پارادوكس در صد غزل هوشنگ ابتهاج مي پردازد.