مشروعيت يا تمرينيت عبادت كودكان از منظر فقهاي شيعه و سني

اين نوشتار بحث مشروعيت يا تمرينيت عبادت كودكان را كه يكي از موضوعات مهم در مباحث فقهي بوده مورد بررسي قرار داده است. بررسي تطبيقي موضوع و مقارنه آن در بين فقهاي شيعه و سني و اينكه كودكان نسبت به انجام عبادت چه وضعيتي دارند؟ آيا عبادت آنان مشروع است يا جنبه تمريني دارد؟ آثار اين عبادت كدام است و نيز ثمره اقوال چيست؟ طبق تتبع صورت گرفته، نماز كه از جمله و بلكه عمده عبادات كودك است، از ديدگاه تمامي مذاهب اسلام، مشروع و صحيح ميباشد و كودك به خاطر انجام عباداتي مثل نماز، روزه و حج مستحق اجر و ثواب مي‌شود. امر كودكان به عبادت و نماز، تشويق و تاكيد بر آن، به خاطر وجوب اين عبادات نيست، زيرا شرط وجوب، بلوغ است و نيز براي مجبور ساختن وي به عبادت هم نيست، بلكه صرفا شيوه و روشي تربيتي است كه بر اساس آن، كودك به خواندن نماز تمرين داده ‌شود تا به انجام اين عبادت، عادت نمايد. لذا فقهاء عظام در مورد آن تعبير به تمرينيه عبادات الصبي نموده اند. اساس تحقيق، به تبيين ادله قول به مشروعيت عبادات كودكان و پاسخ از ادله قول به تمرينيت پرداخته و اقوال موجود در مساله را بررسي نموده است.