تحليل تطبيقي الگوي پراكنش پناهگاه‌هاي حيات‌وحش و مهره‌داران در معرض تهديد و حمايت شده كشور

شناسايي گونه‌هاي‌ حمايت شده، پراكنش و مناطق تمركز آنها به منظور حفاظت در قالب مناطق تحت مديريت در هر سرزمين امري ضروري است. كاهش گونه‌هاي جانوري به دلايل مختلف آنها را مورد توجه برنامه‌ريزان حفاظتي قرار داده است. در مطالعه حاضر با شناسايي مهره‌داران در معرض تهديد و حمايت شده، محدوده پراكنش و اولويت‌بندي حساسيت آنها، ابتدا نقشه طبقه‌بندي ارزش حساسيت و غناي گونه‌اي تهيه و محدوده‌هاي داغ جانوري شناسايي، سپس الگوي پراكنش پناهگاه‌هاي‌حيات‌وحش كشور در ارتباط با محدوده‌هاي ياد شده تحليل شد. مطابق با نتايج مطالعه، محدوده پراكنش گونه‌ها، محدوده‌هايي با حساسيت بالا، با تعداد گونه بالا و محدوده‌هاي داغ جانوري به ترتيب 61، 1.7، 3.3 و 0.84 درصد از سطح كشور را در بر مي‌گيرند. ميزان پوشش‌دهي محدوده پراكنش گونه‌ها توسط پناهگاه‌هاي‌حيات‌وحش، 4 درصد و اين ميزان براي محدوده‌هاي داغ، 5 درصد است. همچنين نتايج نشان داد كه مناطق يخاب و دربند راور معرف‌هاي ضعيف و دشت ناز، سمسكنده، فريدونكنار و ميانكاله معرف‌هاي خوبي از محدوده‌هاي ياد شده هستند. يافته‌هاي مطالعه حاضر به برنامه‌ريزان حفاظتي كشور كمك مي‌نمايد تا بر اساس آن در آينده به اصلاح مناطق فعلي، انتخاب منطقي و كارآمد مناطق جديد و برنامه‌ريزي مؤثر جهت حمايت بيشتر گونه‌ها و در نهايت تنوع‌زيستي كشور بپردازند.