تأثير صفحه‌هاي جاذب‌الرطوبه بر رشد گونه سياه تاغHaloxilon ammodendron (C.A.Mey.) Bunge ex Fenzl در پلاياهاي شور (مطالعه موردي، فساران اصفهان)

ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ و احياي ﺯﻳﺴﺖ بوم‌هاي بياباني، ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﮐشت گونه‌هاي ﻣﻘﺎﻭﻡ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﻱ ﺍمكان‌ﭘـﺬﻳﺮ ﺍﺳـت. در شرايط بحران آب در مناطق خشك، استفاده از صفحه‌هاي جاذب الرطوبه مي‌تواند اثر قابل توجهي در رشد گونه گياهي ايجاد كند. در پژوهش حاضر از صفحه‌هاي جاذب‌الرطوبه پلانت‌بك در استقرار و رشد نهال‌هاي سياه تاغ (Haloxilon ammodendron (C.A.Mey.) Bunge ex Fenzl) در پلاياي شور سگزي استان اصفهان از سال 1397 به مدت سه سال استفاده شد. آزمايش‌هاي خاك قبل و بعد از استفاده از صفحه‌هاي پلانت بك نيز انجام شد. تيمارهاي مورد نظر عبارتنداز:‌ دور آبياري (دو سطح 2 و 4 هفته يكبار)، پلانت بك و شاهد. نتايج نشان داد ارتفاع، سطح تاج پوشش و زنده‌ماني نهال‌هاي سياه تاغ به تدريج كاهش يافت اين كاهش در رشد، ابعاد و تعداد نهال‌ها، در سال آخر نسبت به سال‌هاي قبل در سطح احتمال 1 درصد براي ارتفاع و سطح تاج پوشش، و 5 درصد براي زنده‌ماني معني دار بود. اين امر ناشي از وضعيت نامساعد خاك و آب منطقه از نظر بافت و شوري است. صفحه‌هاي پلانت بك با ايجاد مانع در مسير انتقال اين املاح خاك به سطح، به هنگام آبياري موجب تجمع املاح در محيط پيرامون ريشه و در نتيجه كاهش رشد گياه سياه تاغ شد. وجود صفحه‌هاي پلانت‌بك در خاك زير نهال موجب توقف جريان موئينگي و در نتيجه تجمع نمك‌هاي محلول در منطقه ريشه گياه شد كه تنش رطوبتي در گياه را به ‌دنبال دارد.