رابطه بين رهبري معنوي مديران مدارس و عملكرد آموزشي با نقش ميانجي خوش‌بيني سازماني در معلمان مقطع ابتدايي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين رهبري معنوي مديران مدارس و عملكرد آموزشي با نقش ميانجي خوش‌بيني سازماني در معلمان مقطع ابتدايي شهرستان نكا بود. پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل 573 نفر از معلمان مقطع ابتدايي شهرستان نكا بودند. نمونه آماري به تعداد 230 نفر و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي بر حسب جنسيت انتخاب شدند. جهت گردآوري داده‌ها از سه پرسش‌نامه رهبري معنوي ، عملكرد آموزشي و خوش‌بيني سازماني استفاده شد. پايايي آن‌ها با محاسبه فرمول آلفاي كرونباخ براي هر يك به ترتيب برابر 0.86، 0.87 و 0.84 به دست آمد. به منظور تحليل داده‌هاي حاصله، از مدل‌يابي معادلات ساختاري با كمك روش حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم‌افزار آماري پي ال اس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين رهبري معنوي و خوش‌بيني سازماني با عملكرد آموزشي معلمان رابطه معناداري وجود دارد و مقدار 61.6 درصد از عملكرد آموزشي و 35.1 درصد از خوش‌بيني سازماني توسط رهبري معنوي تبيين مي‌شود و متغير خوش‌بيني سازماني اثر ميانجي بر رابطه بين رهبري معنوي و عملكرد آموزشي را دارد. هم‌چنين شاخص‌هاي برازندگي مدل حاكي از آن است كه مدل ارائه‌شده از برازش مناسبي برخوردار است.