ارتباط بين كاركردهاي مديريت منابع انساني با فرسودگي شغلي از ديدگاه مديران و پرسنل ستادي معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشكي ايران

زمينه و هدف: يكي از مهم‌ترين عواملي كه بهره‌وري پرسنل را كاهش مي دهد فرسودگي شغلي است؛ بنابراين، هدف مطالعه حاضر تعيين رابطه بين كاركردهاي مديريت منابع انساني و فرسودگي شغلي از ديدگاه مديران و پرسنل ستادي معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشكي ايران بود.مواد و روش ها: جامعه آماري اين مطالعه مقطعي شامل 657 نفر از مديران و كاركنان ستادي معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشكي ايران بود كه بر اساس جدول مورگان 242 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. داده هاي پژوهش با كمك دو پرسشنامه فرسودگي شغلي و كاركردهاي مديريت منابع انساني جمع آوري شد.نتايج:174 نفر (70.7%) افراد مشاركت‌كننده در مطالعه زن، ميانگين سن و سابقه كاري افراد 41.3 و 15.8 با انحراف معيار 7.35 سال بود. 78.9 درصد افراد متأهل و 69.1 درصد آن‌ها از وضعيت حقوق دريافتي خود راضي نبودند. ابعاد ارزيابي نتيجه گرا، شرح شغلي شفاف و آموزش گسترده به ترتيب با ميانگين هاي 4.17، 4.12 و 4.03 از 7 بيشترين امتياز را در بين ابعاد مختلف كاركردهاي منابع انساني داشتند. ابعاد مختلف فرسودگي نشان داد كه بيشترين مقدار ميانگين مربوط به احساس عدم‌كفايت شخصي و مسخ شخصيت (4.72) بود. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين كاركردهاي مديريت منابع انساني با فرسودگي شغلي ارتباط آماري معناداري با ضريب همبستگي 0.439 وجود دارد (0.05 P).نتيجه‌گيري: با بهبود كاركردهاي مديريت منابع انساني، فرسودگي شغلي به طور معناداري كاهش خواهد يافت.