كليدواژه :
فرسايش بادي , |Sporosarcina Pasteurii , مقاومت فشاري , نفوذسنج جيبي
چكيده فارسي :
فرسايش بادي و بهتبع آن پديده ريزگرد با وجود همه راهكارهاي مقابله با آن، امري اجتناب‌ناپذير است. بنابراين بررسي و بكارگيري روش‌هاي نوين جهت مقابله با اين پديده طبيعي كه بيشتر منشأ فرامنطقه اي دارد بايستي بيشتر موردتوجه واقع گيرد. در همين ارتباط در اين پژوهش از يك روش نوين و سازگار با محيط زيست كه از باكتريهاي موجود در خاك به منظور بهبود خواص فيزيكي خاك استفاده ميكند بهره گرفته شده است. بنابراين از گونه اي خاص باكتري با نام علمي Sporosarcina Pasteurii، با قابليت توليد آنزيم اورهآز كه موثر در فرآيند رسوب ميكروبي كربنات كلسيم ميباشد، به بررسي ميزان مقاومت فشاري خاك در برابر فرسايش بادي پرداخته شد. در همين راستا، از يك دستگاه نفوذسنج جيبي به منظور كمي سازي ميزان مقاومت فشاري خاك، و همچنين يك دستگاه تونل باد، به منظور شبيه سازي ميزان فرسايش پذيري گونه هاي خاك در طيف وسيعي از سرعت باد (با دامنه 1-20m/s)استفاده گرديد. به منظور در نظر گرفتن شرايط فيزيكي و شيميايي خاك بر ميزان بازدهي اين روش، از دو گونه خاك ماسه سيليسي با دانه بندي متفاوت و همچنين يك گونه خاك ماسهاي با منشا كربناته استفاده شده است. پارامترهاي مورد بررسي شامل زمانه اي نگهداشت 3، 7، 14، 20 و 28 روز، تزريق مجدد محلول باكتري و سمنتاسيون با فاصله زماني 6 روز و همچنين تأثير شرايط محيطي بر ميزان اثرگذاري باكتري در خاك ميباشد. همچنين از تست SEM براي بررسي ريزساختاري خاكها قبل و بعد از به سازي استفاده شد. نتايج حاصل از بكارگيري دستگاه نفوذسنج نشان داد كه مقاومت فشاري خاك به صورت معنادار با زمان افزايش مييابد كه بيشترين مقاومت در ماسه كربناته به ميزان 84 kPa حاصل شد. ماسه سيليسي با توزيع دانه‌بندي ريزتر مقاومت فشاري بيشتري نسبت به گونه ديگر آن نشان داد. همچنين اين نتايج نشان داد كه تزريق مجدد، تأثير افزاينده‌اي به صورت معنادار در مقاومت فشاري خاك به خصوص در ماسه سيليسي به اندازه 190% در دوره 28 روزه دارد. نتايج حاصل از شبيه سازي ميزان فرسايش در دستگاه تونل باد نشانگر عملكرد بسيار مناسب اين روش در بهسازي خاك و ايجاد لايه مقاوم سطحي نسبت به فرسايش ميباشد به گونه اي كه هيچ گونه فرسايشي در دامنه سرعت هاي موجود مشاهده نگرديد
چكيده لاتين :
Wind erosion and the phenomenon of Dust with all of its controlling methods is serious problem. This phenomenon lead environment degradation and fugitive dust storms. So, Study and use of the new methods to control this natural phenomenon is essential. In this study, the novel and environmental friendly method of soil biological stabilization was investigated with using an abundant bacterial species founding in nature and soil deposits. The scientific name of this bacterium is Sporosarcina Pasturii (PTCC 1645) and uses as the urease-positive bacterium. This bacterium produce urease enzyme which converts urea to ammonium and carbonate, resulting in the precipitation of calcite crystals that bridge the soil particles. In this study a mixture of cementation and bacterial-cell solutions uniformly sprayed onto the exposed top surfaces of the soils. The concentration of bacterial-cell solution was quantified in terms of its optical density at 600nm wavelength (OD600) which equal 1.5 (that is, approximately 1.5×108 bacterial cells·ml−1). The prepared equimolar urea–calcium chloride cementation solution included nutrient broth (3g.l-1), ammonium chloride (10g.l-1) and sodium bicarbonate (2.12g·l-1) prepared at 0.5M concentration. The mixture volume sprayed onto each specimen was equal to 1.5Vv (where Vv is the pore voids volume of the topmost 3-mm thick layer of the 20–mm deep loose sand tray-specimens). The bench scale experimental programme presented investigates the proposed technique’s effectiveness for stabilisation of two clean, angular to sub-angular medium silica sands and carbonate silty sands with different gradations (sand t60 and sand t90 with size ranges of 0.125–0·50 and 0.075–0.85mm, respectively and carbonate sand with size ranges of 0·001–0·85mm, and mean particle size (D50) values of 0.28, 0.24 and 0.20 mm, respectively), the time-dependent (retention time 3, 7, 14, 20 and 28 days) compressive strength development for the crustal sand layer following single- and double-MICP (with interval of 6 days) spray treatments, as well as wind tunnel experiments under the condition of wind velocity of 20 ms-1. The effect of dew formation on crustal compressive strength development with curing period and the efficiency of the MICP treatment for the outdoor environment compared to laboratory-controlled test conditions. A pocket penetrometer was used to determine the compressive strength of soils. Significant improvements in the Compressive strength of the treated soil samples were observed. The results show improving compressive strength with time. The highest compressive strength in the carbonate sand was obtained equals to 84 kPa. Silica sand with finer size distribution has shown more compressive strength than two other soils. Also the results showed that double-MICP spray treatments of the bacteria solution and cementation was more effective than single- MICP spray treatments in the compressive strength of soils, especially in the silica sand equals to 190% in a curing period of 28 days. Also, the cured MICP-treated crustal sand layer was stable to 20 m·s−1 winds that demonstrating the potential of biological stabilisation via the MICP process as an appropriate option for dealing with desertification and motion of sandy soil deposits
