ارزيابي بتا 2 ميكروگلوبولين به‌عنوان شاخص اختلال عملكرد زودرس گرافت در گيرندگان كليه از اهداكنندگان زنده

EVALUATION OF BETA2-MICROGLOBULIN AS AN INDICATOR OF EARLY GRAFT DYSFUNCTION IN KIDNEY RECIPIENTS FROM LIVING DONORS

پيش‌زمينه و هدف: تشخيص زودرس عملكرد گرافت، از وقايع مهم بعد از پيوند كليه هست. اين مطالعه باهدف ارزيابي روند تغييرات كراتينين سرم (sCr) و بتادوميكروگلوبولين (B2M) در گيرندگان پيوند كليه از اهداكنندگان زنده طراحي‌شده است. مواد و روش‌ كار: در اين مطالعه از 39 گيرنده پيوند كليه در طول 8 بازه زماني (روز قبل تا 84 ساعت بعد از پيوند) نمونه‌هاي خوني گرفته شد. دريافت‌كنندگان كليه برحسب كراتينين روز پنجم بعد از پيوند به كمتر و يا بيشتر از mg/dl 1/70، در گروه‌هايي با عملكرد خوب (Good Early Graft Function: GEGF) و عملكرد ضعيف (Poor Early Graft Function: PEGF) طبقه‌بندي شدند. شاخص‌هاي دموگرافيك و باليني گيرندگان از پرونده استخراج شد. sCr به روش ژافه و B2M به روش الايزا اندازه‌گيري شدند. توصيف جامعه آماري با استفاده از شاخص ميانه و ميانگين انجام شد. تفاوت بين دو گروه مطالعه با سطح معناداري 0/05 و آزمون Independent T-test ارزيابي و نمودارهاي مربوطه با Excel 2016 ترسيم شد. يافته‌ها: ميزان شيوع PEGF و GEGF به ترتيب 33/3درصد و 66/7درصد بود. در گروه GEGF، ميزان sCr به‌صورت تدريجي كاهش يافت و در 36 ساعت پس از عمل به كمترين مقدار خود رسيد. در گروه PEGE، شيب كاهش sCr آهسته‌تر و با نوساناتي همراه بود. در گروه GEGF، مقدار B2M روند كاهشي داشت و در 72 ساعت بعد از عمل به كم‌ترين ميزان خود رسيد. در مورد گروه PEGF، تغييراتي نسبت به قبل از جراحي ثبت نشد. بحث و نتيجه‌گيري: پژوهش حاضر اولين مطالعه‌اي است كه به بررسي كاربرد B2M در تشخيص عملكرد زودرس گرافت در گيرندگان كليه با زمان ايسكمي كوتاه مي‌پردازد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه B2M قابليت تفكيك گروه‌هاي GEGF و PEGF را دارد. و مطالعات بيشتري براي ارزيابي حساسيت و ويژگي B2M نسبت به sCr موردنياز است.

Background & Aims: Early detection of allograft dysfunction is important for the evaluation of postoperative outcome. The aim of this study was to evaluate the trend of changes in serum Creatinine (sCr) and Beta2-microglobulin (B2M) in kidney recipients (KRs) from living donors. Materials & Methods: Blood samples were collected from KRs (n=39) at eight checkpoints starting at the day before transplantation. Based on serum creatinine (sCr; mg / dl) on the fifth day after transplantation (i.e. <1.70 or > 1.70), the KRs were classified into Good Early Graft Function (GEGF) and Poor Early Graft Function (PEGF) groups. Demographic and clinical indicators of the recipients were extracted from hospital database. The sCr was measured by Jaffe's and serum sB2M was measured by ELISA methods. The statistical population was described using the median index. The difference between the two groups was evaluated with a significance level of 0.05 and the Independent T-test and relevant graphs were drawn with Excel 2016. Results: The distribution of GEGF and PEGF was 66.7% and 33.3%, respectively. In the GEGF, the sCr levels gradually decreased reaching a nadir at 36 hours after the surgery. In the PEGE, the slope for sCr elimination was slower than that of the GEGF patients. In the case of sB2M, the trend for GEGF patients reached a nadir at 72 hours after the surgery. For the PEGF group, no changes were recorded for B2M during the follow-up. Conclusion: The present study is the first to explore the diagnostic value of serum B2M in KRs from living donors. This pilot study shows that B2M is capable of identifying KRs at high risk for reduced renal function. Further studies are required to evaluate the diagnostic performance of as biomarker of allograft dysfunction.