مكان گزيني مراكز فوريت هاي پزشكي ( EMCs ) با رويكرد مديريت مخاطرات محيطي مطالعه موردي شهر اردبيل

Site Selection of Emergency Medical Centers (EMCs) Using Environmental Hazard Management Approach: A Case Study of Ardabil

مقدمه: روزانه افراد زيادي به دليل وقوع تصادفات يا بروز بيماري هاي مختلف با مراكز فوريت هاي پزشكي تماس مي گيرند و نيازمند دريافت كمك هاي اوليه اند. براي ارايه كمك هاي اوليه پزشكي، اعزام نيرو و خودروهاي امداد و نجات از مراكز خدمات فوريت هاي پزشكي به محل وقوع حادثه، ضروري است. ازاين رو، دسترس پذير بودن محل استقرار مراكز فوريت هاي پزشكي و قرارگيري در محل مناسب، اهميت زيادي دارد. هدف اين پژوهش تحليل الگوي فضايي توزيع مراكز فوريت هاي پزشكي موجود و معرفي پهنه هاي مناسب براي استقرار مراكز جديد است. روش: تحقيق حاضر، از نوع روشهاي توصيفي- تحليلي است. اين مطالعه شهر اردبيل را براي تجزيه و تحليل انتخاب كرده است. از 22 معيار براي مكان يابي استفاده شده است. از فرآيند تحليل شبكه اي (ANP) براي تعيين وزن معيارها و از مدل VIKOR در سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) براي تهيه نقشه پهنه بندي شهري جهت احداث مراكز جديد، استفاده شده است. نتايج: مراكز موجود فوريت هاي پزشكي، تنها بخشي از شهر اردبيل را پوشش مي دهند و بخش هاي زيادي از شهر از جمله در حواشي شهر، نمي توانند خدمات مناسبي دريافت كنند. نقشه تهيه شده، مكان هاي جديدي را براي افزايش ميزان دسترس پذيري پيشنهاد كرده است. نتيجه گيري: باز توزيع فضايي و تخصيص مجدد مراكز فوريت هاي پزشكي، دسترس پذيري به اين مراكز را بهبود مي بخشد. سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي پلتفورم مناسبي را براي توزيع مجدد خدمات فراهم مي كنند. سياستگذاران و برنامه ريزان بخش بهداشت و درمان ممكن است از نتايج اين مطالعه براي تخصيص بهينه منابع استفاده كنند.

Introduction: Many people call emergency medical centers (EMCs) during a day due to accidents or various diseases and they need to receive first aid. In order to provide first aid, it is necessary to send emergency workers and vehicles from the emergency medical services centers to the location of the accidents. Therefore, the accessibility of the EMCs and their being located in an appropriate place are of great importance. The objective of this study was to analyze the spatial distribution pattern of the existing EMCs and to introduce suitable areas for the establishment of new centers. Method: The present study was a descriptive-analytical one. Ardabil, a city in Iran, was selected as the study area for analysis. A total of 22 criteria were used for site selection. The Analytic Network Process (ANP) was used to determine the weights of the criteria and the VIKOR model was utilized in Geographic Information System (GIS) to prepare an urban zoning map for the site selection of new centers. Results: The existing EMCs cover only a limited part of Ardabil and many parts of the city, including the outskirts, cannot receive proper emergency medical services (EMS). The created map suggested new locations to increase accessibility. Conclusion: Spatial redistribution and allocation of EMCs can improve accessibility of these centers. The GIS can provide a good platform for the redistribution of EMS. Health policymakers and planners may use the results of this study to optimally allocate resources.