پيش‌ شرط‌ هاي تحكيم دموكراسي در تركيه (دوره‌هاي اواخر دولت عثماني و دو دهه اول جمهوريت)

گذار به دموكراسي روندي است كه دموكراسي سازي خوانده مي شود. در عرصه سياست، دموكراسي سازي در جامع ترين معنا گذار از حكومت اقتدارگرا به حكومت دموكراتيك و تثبيت، تعميق و تحكيم آن است؛ امري كه نيازمند پيش شرط ها و متغيرهاي متعددي نظير مدرنيزاسيون ‌اقتصادياجتماعي، نقش دولت در مدرنيزاسيون، ساختار قدرت نسبي طبقات اجتماعي و گروه هاي ذي نفع، ظرفيت دولت دموكراتيك، ميراث نظام اقتدارگراي قبل از گذار، جايگاه كشور در نظام جهاني و وابستگي، جايگاه كشور در نظام جهاني دولت‌ها، مباني ساختاري احزاب سياسي، محتوا و ساختار قانون اساسي، روحيه و نگرش رهبران و ماهيت جريان هاي سياسي و غيره است. فرايند دموكراسي سازي در تركيه از آغاز تاكنون تقريباً از همه اين متغيرها متأثر بوده است. بر همين اساس، در پژوهش حاضر تمركز اصلي بر نقش و تأثير سه متغير »محتوا و ساختار قانون اساسي «، »روحيه و نگرش رهبران و نخبگان سياسي « و »ماهيت جريان هاي سياسي « در فرايند دموكراسي سازي دو قرن آخر دولت عثماني و دو دهه اول نظام جمهوريت است. به نظر مي رسد با وجود اهميت سه متغير نام‌برده، وزن و اهميت »روحيه و نگرش رهبران و نخبگان سياسي « به سبب مديريت و هدايت درست فرايند دموكراتيزاسيون تركيه، سنگين تر است. چارچوب نظري مقاله مبتني بر »نظريه پيش شرط هاي ساختاري تحكيم دموكراسي « با تأكيد بر سه متغير مزبور و روش ‌مورد استفاده »جامعه شناسي تاريخي « از نوع »مطالعه موردي « است.