ارزيابي ميزان تأثير مقدار راديوداروي تزريقي 99mTc-MIBI بر داده‌هاي كمي اسكن پرفيوژن قلب

زمينه: اسكن پرفيوژن قلب به وسيله 99mTcMIBI به‌عنوان يك روش باليني مفيد در ارزيابي بيماري عروق كرونري شناخته شده است. امروزه با پيشرفتي كه در طراحي و ساخت انواع گاما كمراها حاصل شده است به نظر مي‌رسد بتوان با تزريق دوز كمتري از راديودارو تصاوير با كيفيتي بالا بدست آورد. هدف از اين تحقيق، ارزيابي تأثير ميزان دوز تزريقي راديوداروي فوق بر روي پارامترهاي كمي اسكن پرفيوژن قلب مي‌باشد. مواد و روش‌ها: هشتاد و سه بيمار طي فاز استرس در سه زمان 15، 120 و 180 دقيقه پس از تزريق راديودارو مورد تصويربرداري قرار گرفتند. با فرض عدم توزيع مجدد راديوداروي 99mTcMIBI، ميزان اكتيويته تجمعي درون ميوكارد تنها پارامتر متغير در سه زمان مختلف مي باشد كه ميزان اكتيويته ميوكارد در سه زمان فوق براي هر بيمار بدست آمد. سپس داده‌هاي كمي (EDV) End Diastolic Volume، (ESV) End Systolic Volume و (EF) Ejection Fraction محاسبه و با يكديگر مقايسه گرديدند. يافته‌ها: بررسي داده‌هاي كمي اسكن بيانگر غيرمعنادار بودن تغييرات داده‌هاي EF و معنادار بودن تغييرات ESV و EDV با گذشت زمان مي باشد. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه با فرض كاهش دوز تزريقي راديودارو تا 50 درصد مقدار اوليه بر اساس ميزان راديوداروي تجمعي در ميوكارد و زمان هاي تصويربرداري، از نظر آماري تغييرات معناداري در متغير EF با گذشت زمان مشاهده نگرديد، در صورتي كه در متغيرهاي ESV، EDV با گذشت زمان تغيير معنادار مشاهده گرديد، البته به نظر نمي‌رسد اين مقدار تغيير، اهميت باليني داشته باشد.