ذخيره مس محدوده زمين‌حسين، كمربند فلززايي دهج - ساردوئيه، جنوب‌شرق ايران: ملاحظاتي روي كانه‌زايي، دگرساني و ميانبارهاي سيال

ذخيره مس زمين حسين به عنوان بخشي از كمربند فلززايي دهج ساردوئيه، در 170 كيلومتري جنوب شرق شهر كرمان واقع است. اين ذخيره با سنگ هاي آتشفشاني (آندزيت، آندزي بازالت و آذرآواري ها) و توده هاي نفوذي (گرانوديوريت و گرانيت) ائوسن ميزباني مي شود. دگرساني هاي پروپيليتي، سريسيتي، رسي سريسيتي و سيليسي با اين ذخيره در ارتباط هستند. كالكوپيريت و پيريت مهمترين كاني هاي سولفيدي درونزاد هستند كه با انباشت هاي كاني هاي برونزاد چون گوتيت، هماتيت، ليمونيت، مالاكيت و آزوريت همراهي مي شوند. كاني هاي درونزاد اغلب بافت هاي رگهرگچه اي، داربستي و قشرگون را نشان مي دهند. برپايه ريزدماسنجي در بلورهاي كوارتز همزاد با كانه ها، چهار نوع ميانبار سيال دو فاز غني از مايع (LV)، سه فازي مايع گاز جامد(LVS) ، دو فازي غني از گاز (VL) و تك فازي گازي (V) بر اساس مقادير فازي وجود دارند. نتايج ريزدماسنجي نشان مي دهند كه ميانبارهاي سيال داراي گستره دماي همگن شدگي گسترده اي (170 تا 530 درجه سانتي گراد) هستند. ميانبارهاي سيال نوع LVS دماي همگن شدگي و شوري به ترتيب 473190 درجه سانتي گراد و 6/554/31 درصد معادل وزني نمك طعام دارند. ميانبارهاي دوفازي غني از مايع (LV) شوري هايي در گستره 45/674/1 درصد معادل وزني نمك طعام را نشان مي دهند. بر اساس يافته هاي ريزدماسنجي، جوشش، آميختگي و سرد شدن ساده سيال ها، ساز و كار هاي موثر در نهشت و گسترش اين ذخيره بوده اند. سيال هاي كانسنگ ساز به احتمال بسيار خاستگاه ماگمايي و ماگمايي جوي داشته اند. بر اساس ويژگي هاي بافتي و ساختي، انباشت هاي كانيايي دگرساني و كاني زايي و داده هاي ريزدماسنجي، ذخيره زمين حسين مي تواند در رده مس نوع پورفيري قرار گيرد.