تاثيرتمرين تناوبي بر فاكتورهاي التهابي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: بيماري ديابت از مهمترين مشكلات سلامت در سراسر جهان مي باشد و كنترل عوامل خطر و عوارض آن بسيار حائز اهميت است. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير تمرين تناوبي بر برخي فاكتورهاي التهابي در بيماران ديابتي نوع 2 انجام شده است. مواد و روش‌ها : در اين كارآزمايي تصادفي شده، تعداد 30 زن مبتلا به ديابت نوع 2 بصورت تصادفي به دو گروه تخصيص يافتند و در گروه مداخله تمرين تناوبي شامل 18 جلسه در 6 هفته ( 3 جلسه در هفته) اجرا شد و گروه كنترل فقط در برنامه روتين خود قرار داشتند. اندازه گيري فاكتورهاي التهابي در مراحل قبل و بعد از مداخله انجام شد. يافته ها: ميزان اينترلوكين10 در گروه مداخله به ميزان 0.96 كاهش و در گروه كنترل 0.35پس از اجراي تمرين تناوبي افزايش نشان داد كه اين تفاوت بين دو گروه از نظر آماري معنادار بود (P:0.015). ميزان اينترلوكين6 و CRP در اندازه گيري‌هاي قبل و بعد دو گروه اختلاف معناداري را نشان نداد (P 0.05). نتيجه گيري: تمرين تناوبي مي‌تواند در كاهش برخي فاكتورهاي التهابي موثر باشد و با توجه به اينكه اين فاكتورها بر روند بيماري و عوارض همراه با ديابت تاثير دارند استفاده از اين نوع تمرين‌ها مي‌تواند براي كنترل بيماري و عوارض آن مفيد باشد. بررسي هاي بيشتر در زمينه تمرين تناوبي و اثرات آن بر فاكتورهاي التهابي مختلف مورد نياز است.