جذب سيليس از محلول آبي بر روي نانوذرات اكسيد منيزيم: مطالعات سينتيكي و تعادلي

زمينه و هدف: با افزايش آلودگي آب، كمبود جدي آب و افزايش فشار براي صرفه جويي در مصرف آب، بازيافت و استفاده مجدد از آب توجه بيشتري را در صنايع مختلف به خود جلب كرده است. حذف سيليس از آب خنك كننده به منظور بازيافت و استفاده مجدد از آب ضروري است. هدف از اين مطالعه حذف سيليس از آب با استفاده از نانوذرات اكسيد منيزيم (MgO) سنتز شده به روش رسوب شيميايي است.روش بررسي: نانوذرات سنتزي به طور موفقيت آميزي با استفاده از روش هاي ميكروسكوپ الكتروني روبشي نشر ميداني (FESEM)، طيف سنجي تبديل فوريه مادون قرمز (FTIR) و پراش اشعه ايكس (XRD) شناسايي شد. براي تعيين شرايط بهينه جذب در سيستم بسته، اثر پارامترهاي مهم مانند pH (82)، زمان تماس (min 150-0)، غلظت اوليه محلول سيليس (mg/L 1000-50)، مقدار جاذب (g 0/14-0/01) و دما (C˚ 60-25) مورد مطالعه قرار گرفت. يافته ها: تحت شرايط بهينه، حذف كامل mg/L 200 از محلول سيليس در مدت زمان واكنش min 60 صورت پذيرفت. داده هاي تعادلي با استفاده از ايزوترم لانگموير و فروندليچ مورد بررسي قرار گرفت. فرايند جذب را مي توان با مدل لانگموير به خوبي توصيف كرد، و بيشينه ظرفيت جذب mg/g 75/76 محاسبه گرديد. داده هاي سينتيكي با استفاده از معادلات شبه درجه اول و شبه درجه دوم بررسي شدند. مدل شبه درجه دوم تطابق خوبي با مطالعات سينتيكي نشان مي دهد (0/9949=R^2). نتيجه گيري: با توجه به پتانسيل بالاي نانوذرات MgO در حذف سيليس، مي تواند كانديداي مناسبي در حذف سيليس و تصفيه فاضلاب هاي صنعتي محسوب شود.