وضعيت درماني بيماران مبتلا به هپاتيت C در شهرستان اراك در سال 98-1397

No Title

چكيده سابقه و هدف: با معرفي رژيم دارويي ( Direct acting antiviral ( DAA علم پزشكي به ريشه كني عفونت هپاتيت C نزديك شده است. به رغم وجود درمان هاي موثر عفونت همچنان در بسياري از مبتلايان باعث كاهش كيفيت زندگي ، مرگ ، انتقال به ساير افراد و افزايش شيوع آن در جامعه شده است. وضعيت درماني نامعلوم و مبهم بيماران از علل اصلي ايجاد چنين شرايطي مي باشد. لذا بر آن شديم تا وضعيت درماني بيماران مبتلا به هپاتيت C و همچنين ظرفيت درماني اين بيماران را در شهرستان اراك مورد بررسي قرار دهيم . روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي است كه روي بيماران هپاتيت C مزمن تاييد شده با PCR يا ELISA در شهرستان اراك در سال 98-97 انجام گرفته است. يافته ها: در اين مطالعه از 429 بيمار كه آزمايش PCR يا ELISA آنها در سال هاي 98-97 مثبت شده بود 152 بيمار( 96 بيمار PCR مثبت و 56 بيمار ELISA مثبت) وارد مطالعه شدند. در بيماران PCR مثبت 70% بيماران درمان را تكميل نموده و 30٪ درمان را شروع نكرده يا ناقص رها كرده اند و در بيماران ELISA مثبت 43٪ از بيماران درمان را پيگيري كرده ، و 57٪ پيگير درمان نبوده اند. در اين گروه علت اصلي عدم پيگيري درمان، عدم اطلاع از بيماري و در مراتب بعدي به ترتيب اعتياد و هزينه درمان بود. نتيجه گيري: روند درمان در بيماران PCR مثبت نسبت به بيماران ELISA مثبت، به نحو مطلوبتري انجام شده است. در گروه اول عدم آگاهي كافي از خطرات بيماري و در گروه دوم عدم اطلاع از بيماري دليل اصلي درمان نشدن اين بيماران بود. بنابراين يكي از راههاي ريشه كني هپاتيت C در جامعه اطلاع رساني كافي به بيماران است.

No Abstract