تبارشناسي هويت در ايران پس از انقلاب اسلامي (مطالعه موردي: تبارشناسي پياده روي اربعين حسيني)

Genealogy of Identity in Iran after Islamic Revolution (Case Study: Genealogy of Arbaeen Hosseini’s Walk)

هويت امري درحال شدن و بستر شكل گيري آن، زندگي جمعي است در همين راستا جامعه ي ما حاوي قرايت هاي متفاوتي از هويت ايراني مي باشد كه مسئله ي زنده ي ميان گفتمانها در عرصه هاي گوناگون زندگي است و قدرت به عنوان عامل اصلي شكل گيري هويت، دانش و حقيقت مورد نياز آن را برمي سازد.يكي از نشانه هاي هويت در ايران جايگاه واقعه ي عاشورا است كه در ذهن و ضمير شيعيان، داراي اعتبار و حجيت مي باشد در همين راستا پديده ي «پياده روي اربعين» به عنوان نشانه اي از هويت فرهنگي، به شكل تازه اي بروز يافته است. بنابراين بازسنجي و واكاوي حضور قدرت در شكل گيري هويت مسئله ي اين پژوهش مي باشد.اين پژوهش با اتخاذ روش «تبارشناسي» و با تكيه برمولفه هايي مثل انقطاع، نظام دانايي، جايگاه قدرت و مقاومت، همنشيني قدرت با دانش و حقيقت، به تحليل دو گفتمان عمده ي هويتي پيش و پس از انقلاب اسلامي ايران پرداخته و سپس به صورتبندي جديد هويت فرهنگي و چگونگي گسست و بروز جديد آن همت گماشته است.در انتها با فرارفتن از دوگانه هاي ايراني-اسلامي براي فهم هويت ايراني، ضمن تبيين تبارشناسي پديده ي فرهنگي و نوظهور پياده روي اربعين، به اين نتيجه رسيده است كه هرچند هويت ها برساخته و بازآفريده ي نظام دانايي عصر خود هستند اما امروزه تك ساحتي كردن هويت خطاست.

Identity is something that is becoming and the ground for its formation is collective life In this regard, our society contains different interpretations of Iranian identity, which is a living issue between discourses in various areas of life. an‎d power, as the main factor in the formation of identity, creates the knowledge and truth it needs. One of the signs of identity in Iran is the Ashura event, which has validity and authority in the minds and consciences of Shiites. In this regard, the phenomenon of “Arbaeen Walk” as a cultural identity has developed in recent years; therefore, re-evaluating and analyzing the presence of power in the formation of identity is the issue of this research.1 This study analyzes the two major identity discourses before and after the Islamic Revolution of Iran by adopting the method of “genealogy” and relying on components such as discontinuity, knowledge system, position of power and resistance, association of power with knowledge and truth and then it has tried to formulate a new cultural identity and how it is broken and its new manifestation.