تأثير رهبري اخلاقي بر دلبستگي شغلي با نقش ميانجي اعتماد آفريني معلمين تربيت بدني شهر زاهدان

هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير رهبري اخلاقي بر دلبستگي شغلي با نقش ميانجي اعتماد آفريني معلمان و ارائه مدل معادلات ساختاري بود. كه با روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي انجام گرديد. جامعه آماري پژوهش را كليه معلمان تربيت بدني شهر زاهدان با تعداد 390 نفر تشكيل دادند. با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه كرجسي و مورگان، 198 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوري دادهها از پرسشنامه‌هاي رهبري اخلاقي كارلشون و همكاران (2011)، دلبستگي شغلي ادواردز و كيل پاتريك (1984) و پرسشنامه اعتماد آفريني طرزي و همكاران (1393) استفاده گرديد. روايي محتوايي پرسشنامه براساس شاخص CVR و CVI با نظر 8 نفر از متخصصين مورد تأييد قرار گرفت. همچنين پايايي پرسشنامه‌ها براساس ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.90، 0.823 و 0.932 برآورد گرديد. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه‌ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي شامل ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري از طريق نرم افزارهاي SPSS23 و LISREL8.8 صورت گرفت. نتايج ضريب همبستگي و مدل معادلات ساختاري نشان داد كه رهبري اخلاقي بر دلبستگي شغلي؛ رهبري اخلاقي بر اعتمادآفريني؛ و اعتمادآفريني بر دلبستگي شغلي اثر مستقيم دارد، ليكن تأثير غير مستقيم رهبري اخلاقي بر دلبستگي شغلي از طريق اعتمادآفريني كمتر از تأثير مستقيم آن بوده است.