زن‏ ستيزي‏ هاي خيرخواهانه در سينما مطالعه بازنمايي مفهوم «زنان عليه زنان» در سينماي دهه 1390 ايران

اين پژوهش، به منظور مطالعه بازنمايي مفهوم «زنان عليه زنان» در آثار سينمايي صورت گرفته است. كاري كيفي در حوزه مطالعات فرهنگي كه تلاش مي‏كند مجموعه خاصي از كنش‏هاي تعارض‏آميز به‏نمايش‌درآمده ميان زنان در سينماي ايران را ذيل مفهوم «زن‏ستيزي خيرخواهانه» توضيح دهد و تحليل كند. با توجه به آراي مك‏كوايل و كراكائر در باب كاركرد شناختي سينما، حتي اگر تصاوير سينمايي خالي از سوگيري نباشد، مي‏تواند برشي از واقعيت اجتماعي باشد. به اين منظور، چهار فيلم از مجموع فيلم‏هاي به نمايش درآمده در دهه 1390 به‏صورت موردي مطالعه شده و با روش تركيبي تحليل گفتمان و نشانه‏شناسي تحليل شده است. با توجه به زمينه‏هاي اجتماعي، خوانشي نقادانه از فيلم‏هاي منتخب انجام شد تا بر‌اساس آن بتوانيم از خلال امور و تصاوير روزمره و پيش‏پاافتاده، برخي از لايه‏هاي پنهان در ساختارهاي تبعيض‏آميز عليه زنان را آشكار و ريشه‏يابي كنيم. يافته‏هاي اين مطالعه نشان مي‏دهد كه در بستري تاريخي و اجتماعي، سينماي ايران تصويري از زن‏ستيزي ميان زنان نمايش مي‏دهد كه ماهيت سركوب‏گرانه آن را به حاشيه رانده و بر نيت خيرخواهانه آن تأكيد مي‏كند؛ به همين سبب شخصيت‏هاي فيلم‏ها در اين موقعيت عمدتاً به بازتوليد تبعيضي كه از سوي همجنسان خود بر آنان روا مي‏رود وقوف ندارند و به آن تن مي‏دهند. اين بازنمايي عموماً به‏صورت امر روزمره و طبيعي انگاشته مي‌شود و در حاشيه تم اصلي فيلم به تصوير كشيده مي‌شود.