كاركرد قدرت‌بخش زبان در زندگي روزمرۀ زنان (مطالعۀ استراتژي‏هاي زباني قدرت در زنان طبقۀ متوسط ساكن تهران)

انسان‌ها براي پيشبرد زندگي خود استراتژي‌هاي زباني متعددي را به‌كارمي‌گيرند. اين مسئله در جوامعي چون ايران كه با توزيع نامتوازن قدرت روبه‌روست و ابزار قدرت در دسترس مردمانش به همين ابزار زباني محدود مي‌شود، بيشتر به‌چشم مي‌خورد. علاوه‌بر آن نيز گروه‏ هاي خاص اجتماعي، مانند زنان، به‌واسطۀ خاص‌تر بودن شرايط اجتماعي و فرهنگي و سرمايه‏ هاي اندكي كه در دست دارند، به‌طريق اولي به مكانيزم‏ هاي زباني مختلف متوسل مي‌شوند تا بتوانند در ميدان‌هايي كه سهم آن ها از قدرت ناچيز است، مناسبات قدرت را به‌نفع خود تغيير دهند. از همين روي هم دنياي زنانه با زبان تعريف مي‌شود و اين مقاله قرار است با بررسي كنش‌هاي زباني زنان در بستر زندگي روزمره به كنه زبان زنانه و البته استراتژي‌هاي زباني زنان پي ببرد و با روش كيفي و تركيبي از مصاحبۀ گروهي در قالب گروه متمركز[1]، تجربۀ زيسته و متوني مثل وبلاگ‌ها و رمان‌ها (در حد منابع كمكي) به اين پرسش پاسخ دهد كه زنان ايراني در زندگي ‌روزمره‌شان از چه استراتژي‌هايي براي اعمال قدرت در مقابل نابرابري ها و رسيدن به حداكثر منافع استفاده مي‌كنند.