مطالعۀ تطبيقي زبان زنانه و مردانه در آثار هنرمندان معاصر عرب با موضوع جنگ

فمينيسم پست‌‌مدرن با گسترش تفاوت‌‌هاي زنانگي و مردانگي قائل به زبان زنانه است كه آن را يك عامل متمايزكننده بين آثار هنري و ادبي زنان و مردان مي‌‌داند و ويژگي‌‌هايي چون استفاده از نمادهاي چندلايه و پيچيده، استفادۀ خاص از تن در آثار و وارونه ساختن ارزش‌‌هاي زيبايي‌شناختي را براي آن برمي‌‌شمارند. در مقابل اين ديدگاه‌‌ها، افرادي چون ليندا ناكلين مخالف شكل‌‌گيري چنين زباني در آثار زنان هنرمند هستند. پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليل محتوا و با رويكرد تطبيقي در رابطه با شكل‌‌گيري زبان زنانه، به بررسي آثار هنرمندان معاصر زن عرب پرداخته و به‌دنبال پاسخِ اين پرسش است كه آيا زبان زنانه در آثار هنرمندان زن معاصر عرب شكل گرفته است؟ براين اساس، در كنار بررسي آثار زن عرب، آثار مردان عرب معاصر هم بررسي شده تا دستيابي به پاسخ پرسش با دقت بيشتري انجام گيرد. نمونه‌‌هاي مطالعه با موضوع جنگ انتخاب شده‌‌اند. از نتايج اين پژوهش مي‌‌توان به عدم شكل‌‌گيري زبان زنانه در اين آثار و شباهت آنان با آثار هنرمندان مرد اشاره كرد.