مديريت تغذيه مصنوعي آبخوان دشت شهريار با مدل شبيه‌سازي-بهينه‌سازي چند هدفه

رشد جمعيت و توسعه بخش كشاورزي و صنعت، باعث كاهش چشمگير منابع آب زيرزميني شده‌اند. با توجه به اين موضوع يكي از راه حل‏هاي مفيد و موثر به منظور بهره‌برداري بهينه از آبخوان‏ها، اجراي سيستم‏هاي تغذيه مصنوعي مي‏باشد. در اين تحقيق، با استفاده از مدل رياضي (HEC HMS)، رونديابي سيلاب در رودخانه كرج و مخازن سيستم تغذيه مصنوعي انجام شد. سپس حجم ذخيره در مخازن سيستم تغذيه مصنوعي توسط شبكه عصبي مصنوعي (ANN) شبيه‌سازي و در نهايت وارد الگوريتم ژنتيك چند‌هدفه (NSGAII)، شد. از الگوريتم ژنتيك چند‌هدفه (NSGAII) به منظور بهره‌برداري بهينه از سيستم تغذيه مصنوعي با توجه به تغييرات سطح بهينه آب زيرزميني استفاده شد. بر اساس نتايج حاصل شده، مجموع حجم تغذيه بهينه در سال آبي 93 تا 95 توسط سيستم تغذيه مصنوعي برابر 94/97 ميليون متر مكعب شده و نيز تغييرات سطح بهينه آب زيرزميني به اندازه 62/2 متر افزايش يافته است. بنابراين با تخصيص حجم بهينه از سد انحرافي بيلقان به سيستم تغذيه مصنوعي، حجم تغذيه بهينه و نيز تغييرات سطح بهينه آب زيرزميني در بازه زماني مورد نظر، نسبت به شرايط فعلي افزايش يافته‌اند. با توجه به اينكه، حجم تغذيه بهينه و تغييرات سطح بهينه آب زيرزميني متناسب با يكديگر مي‏باشند، اين عملكرد باعث بهبود شرايط آبخوان خواهد شد.