اثربخشي زوج درماني به شيوه شفقت درماني بر افسردگي، كيفيت زندگي زناشويي و خوش‌بيني در بيماران قلبي‌عروقي

مقدمه: بيماران قلبي‌عروقي با مشكلات فراواني در زمينه سلامت و زندگي زناشويي مواجه هستند و در اين زمينه روش زوج درماني به شيوه شفقت درماني مي‌تواند موثر واقع شود. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي زوج درماني به شيوه شفقت درماني بر افسردگي، كيفيت زندگي زناشويي و خوش‌بيني در بيماران قلبي‌عروقي انجام شد. روش كار: اين مطالعه نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش بيماران قلبي‌عرقي مراجعه‌كننده به بيمارستان قلب‌وعروق جوادالائمه شهر مشهد در نيمه اول سال 1400 بودند كه از ميان آنان 30 زوج پس از بررسي ملاك‌هاي ورود به مطالعه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و با روش تصادفي ساده با كمك قرعه‌كشي در دو گروه مساوي جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه‌اي (هفته‌اي دو جلسه) تحت زوج درماني به شيوه شفقت درماني قرار گرفت و در اين دوران گروه كنترل آموزشي نديد. داده‌ها با پرسشنامه‌هاي افسردگي (بك و كلارك، 1988)، كيفيت زندگي زناشويي (ژانگ و همكاران، 2013) و خوش‌بيني (شيئر و همكاران، 1994) گردآوري و با آزمون‌هاي كاي‌دو، تي مستقل و تحليل كوواريانس چندمتغيري در نرم‌افزار SPSS19 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه گروه‌هاي آزمايش و كنترل از نظر تحصيلات، جنسيت، سن و مدت ابتلاء به بيماري‌هاي قلبي‌عروقي تفاوت معني‌داري نداشتند (0.05 P). قبل از مداخله بين ميانگين نمرات افسردگي، كيفيت زندگي زناشويي و خوش‌بيني گروه‌هاي آزمايش و كنترل تفاوت معني‌داري وجود نداشت (0.05 P)، اما بعد از مداخله بين ميانگين نمرات هر سه متغير تفاوت معني‌داري ديده شد (0.05 P). روش زوج درماني به شيوه شفقت درماني باعث كاهش افسردگي (151.44=F) و افزايش كيفيت زندگي زناشويي (139.48=F) و خوش‌بيني (381.53=F) در بيماران قلبي‌عروقي شد (0.001 P). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش حاكي از اثربخشي زوج درماني به شيوه شفقت درماني بر كاهش افسردگي و افزايش كيفيت زندگي زناشويي و خوش‌بيني در بيماران قلبي‌عروقي بود. بنابراين، درمانگران و متخصصان سلامت مي‌توانند از روش مذكور براي بهبود ويژگي‌هاي مرتبط با سلامت و زندگي زناشويي در بيماران قلبي‌عروقي استفاده نمايند.