فناناپذيري اگزيستنز در فلسفه ياسپرس با تأكيد بر مرگ‌انديشي او

هسته اصلي تفكر فلسفي ياسپرس وجود انسان و به‌ويژه اگزيستنز است. تمام عقايد فلسفي ديگر او به همين موضوع محوري مربوط مي‌شود. مفهوم اگزيستنز ياسپرس بيانگر واقعيت غيرتجربي، غيرانضمامي فرد و شخصيت واقعي است كه مي‌تواند از زمان عيني فراتر رود. اين مقاله تصور ياسپرس از مرگ را بررسي و با استفاده از روش تحقيق تحليل مفهومي از نوع بسط مفهوم به روشن‌سازي مفهوم وي در مورد مرگ و فناناپذيري اگزيستنز پرداخته و سعي كرده است درك بهتري از وجود انسان در اين جهان را ارائه دهد. از ديدگاه ياسپرس، واقعيت مرگ بيولوژيكي مربوط به دازاين است، درحالي‌كه موقعيت مرزي مرگ، كه ممكن است به تحقق خود واقعي فرد منجر شود، متعلق به اگزيستنز است. او مي‌كوشد نشان دهد كه اگرچه انسان موجودي فاني است، جنبه استعلا نيز دارد و به موجود فيزيكي صرف در جهان قابل تقليل نيست. ياسپرس در تلاش براي تبيين جنبه استعلايي انسان، اگزيستنز را فناناپذير و نامحدود مي‌داند. فناناپذيري اگزيستنز از نظر ياسپرس به معناي زندگي پس از مرگ در قلمرو ديگري نيست، بلكه فرد مي‌تواند در زمان زنده بودن احساس فناناپذيري را در لحظه‌اي وجودي تجربه كند. طبق ديدگاه او، اين لحظه جاودانه بي‌زمان است، به اين معنا كه روابط گذشته، حال و آينده، همان‌طوركه ما آنها را درك مي‌كنيم، در آن اعمال نمي‌شوند، بلكه همزمان در آن لحظه بدون زمان درك مي‌شوند.