بررسي تلقي رانر از وحي و تاثير آن بر ديدگاه وي در باب تكثر ديني

سه نوع تلقي يا برداشت از وحي در مسيحيت وجود دارد. بر اساس وحيِ گزاره‌اي نجات بشريت تنها از مسير عبارات روشن و معرفت‌بخش كتاب­مقدس به‌دست مي‌آيد، در وحيِ تجربي تاكيد بر انكشاف الهي و ارتباط شخصي ميان خدا و انسان  است و رويكرد سوم، وحي را حادثه‌اي تاريخي عنوان مي‌كند. انديشمندان مسيحي له يا عليه هر كدام از رويكردهاي ذكر شده نظراتي بيان كرده‌اند. در اين ميان كارل رانر، از متالهان معاصر مسيحي، با طرح مفاهيمي مشابه اين سه رويكرد، آنها را مراتبي از رستگاري و در طول هم در نظرداشته كه از وحي تجربي و نجات عام همه انسان‌ها تا وحي گزاره‌اي و رستگاري منحصر به مسيحيت را شامل مي‌شود. در نگاه رانر وحي استعلايي شرط پيشينِ ادراك هستي است كه در پرتو تجلي فيض و اگزيستانس فراطبيعي در دسترس است، وحي مقوله‌اي عام انكشاف خدا در تاريخ و وحي مقوله­اي خاص در شخص مسيح ميسر است. كوتاه سخن وحي از ديدگاه رانر هر سه ماهيت تجربي، تاريخي و گزاره‌اي را در مراتب مختلف دربردارد. تلقي رانر از وحي و رستگاري تاحدودي به انديشمنداني همچون هانس كونگ، جان هيك، كارل بارت و شلايرماخ نزديك است و تفاوت آنها در ميزان پايبندي ­به آموزه‌هاي كليسايي است. نظريه «مسيحيان گمنام» رانر با بهره از تلقي او درباره وحي رستگاري پيروان اديان غيرمسيحي را ممكن دانسته و از اين­رو بابي به شمول‌گرايي ديني مي‌گشايد، اما به باور او دست يازيدن به نجات تام تنها در پذيرش آگاهانه مسيحيت ميسر است