نگاه اسلامي به جايگاه اطفال در دادرسي

Islamic view of the position of children in the trial

شهادت شاهد شرعي، يك دليل محكم براي اثبات دعاوي در محاكم قضايي مي باشد كه داراي شروط خاصي همچون بلوغ است. در قانون مجازات اسلامي، شاهدي كه واجد شرايط شهادت شرعي نباشد، اظهارات او در حدود اماره قضايي استماع مي گردد. در فقه، شهادت اطفال را طبق سن به دو دسته تقسيم مي كنند: ابراز شهادت توسط اطفال غيرمميز و ابراز شهادت توسط اطفال مميز. تنها در يك مورد شهادت اطفال مميز آن هم با شروطي پذيرفته مي شود كه عبارتند از: شهادت ايشان تنها عليه يكديگر باشد، براي جرم خاصي بين خودشان باشد، جمع شدن اطفال براي امر مباحي باشد، قبل از شهادت متفرق نشده باشند و تنها قول اول ايشان، پذيرفته است. مورد بعدي كه در قانون مجازات اسلامي نيز به آن تصريح شده است، تحمل شهادت در طفوليت و ابراز در بزرگسالي است. در اين دو مورد، مي توان بيان داشت كه شهادت اطفال، قابليت دليل بودن را دارد و در باقي موارد، شهادت اطفال تنها قابليت اماره قضايي بودن را دارد.

The testimony of a religious witness is a strong reason to prove a case in a court of law that has certain conditions, such as puberty. In the Islamic Penal Code, a witness who does not qualify for religious testimony is heard within the limits of judicial authority. In jurisprudence, the testimony of children is divided into two categories according to age: the testimony of non-discriminated children and the expression of testimony by discriminated children. In only one case, the testimony of discriminating children is accepted on the following conditions: their testimony is only against each other, for a specific crime between them, the gathering of children is permissible, they have not dispersed before the testimony, and only the first sentence He has accepted. The next issue, which is also specified in the Islamic Penal Code, is the tolerance of martyrdom in childhood and expression in adulthood. In these two cases, it can be stated that the testimony of children can be a reason, and in other cases, the testimony of children can only be a judicial statistic