مدل‌سازي تاب‌آوري در ورزش

مطالعه‌ حاضر با هدف طراحي الگوي تاب‌آوري در ورزش انجام شد. پژوهش حاضر از نوع آميخته بود كه به صورت كيفي و كمي انجام گرديد. نمونه آماري در بخش كيفي شامل 20 نفر از متخصصان آگاه به موضوع پژوهش و در بخش كمي، جامعه آماري شامل ورزشكاران فعال در حوزه ورزش بودند. ابزار اندازه‌گيري در پژوهش حاضر شامل پرسش نامه و مصاحبه بود. نتايج كيفي پژوهش حاضر نشان داد مقوله‌ تاب‌آوري در ورزش توانسته به طرز صحيحي در جايگاه مقوله‌ مركزي قرار گيرد و تعداد 30 مقوله بنيادي در تبيين الگوي اين مدل مؤثر واقع شوند. اين مدل مي‌تواند تبيين و سبب‌شناسي تاب‌آوري در ورزش را تسهيل كند. همچنين اين مدل مي‌تواند پس از سنجش وضعيت تاب‌آوري در ورزش و ارزيابي نقاط مثبت و منفي بالقوه آنها جهت برنامه‌ريزي در ورزش به كار برود كه بدين طريق تاب‌آوري ورزشكاران بهبود يابد. نتايج كمي نشان داد مدل پژوهش از برازش كافي برخوردار است.