طراحي مدل توسعه سرمايه گذاري ريسك پذير در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده ازروش گرانديدتئوري وAHP فازي

هدف اين پژوهش طراحي مدل بهينه توسعه سرمايه گذاري ريسك پذير دربورس اوراق بهادارتهران با استفاده از روش گرانديدتئوري و AHP فازي بوده است. روش پژوهش آميخته كيفي و كمي بوده است. در مرحله اول با استفاده از رويكرد كيفي گرانديدتئوري الگوي پارادايمي پژوهش شامل شرايط علي، شرايط مداخله گر، شرايط زمينه اي، راهبردها، پيامدها و مقوله محوري سرمايه گذاري ريسك پذير استخراج شده است. ابزار گردآوري داده ها در بخش كيفي مصاحبه بوده است. جامعه آماري بخش كيفي شامل خبرگان صندوق هاي سرمايه گذاري بوده كه به روش نمونه گيري نظري، 20 خبره براي انجام مصاحبه انتخاب شده است. در مرحله كمي هر يك از مقوله هاي استخراجي با استفاده از تحليل عاملي تأييدي بررسي و تأييد شده است. ابزار گردآوري داده ها در اين بخش پرسشنامه محقق ساخته بوده كه بر اساس مفاهيم استخراجي از بخش كيفي طراحي شده بود. اين پرسشنامه پس از تعيين روايي و پايايي در بين اعضاي نمونه آماري توزيع شده است. جامعه آماري بخش كمي شامل مديران شركت هاي بورسي بوده است. حجم نمونه اين بخش بر اساس توصيه هاي مدل هاي تأييدي 210 نفر تعيين شده است. درتحقيق حاضر به منظور دستيابي به اولويت بندي مقوله هاي اصلي مطالعه از تكنيك AHP فازي وبه منظور محاسبه سازگاري از روش گوگوس و بوچراستفاده گرديد.ابتددرخت هاي تصميم ترسيم شده، جداول مقايسات زوجي انجام شده و باروش اصلاح شده سمي و همكارانش(2009) وزن مؤلفه‌ها بدست آورده شده است و بر اساس آن ها اولويت‌بندي مقوله ها صورت گرفته است. نتايج بخش كيفي نشان دهنده 67 مفهوم در قالب 15 مقوله فرعي و شش مقوله اصلي به منظور توسعه سرمايه گذاري ريسك پذير بوده است. نتايج بخش كمي نيز نشان داد كه هر يك از مقوله هاي اصلي و فرعي استخراجي از خبرگان تحقيق، قابل تعميم به مديران شركت هاي بورسي مي باشد.