تاثير عوامل اقتصادي و اجتماعي بر اشتغال به كار مجدد بازنشستگان

مسلماً هدف دولت ها ايجاد عدالت و ارتقاء توسعه انساني است و دولت ها اين مهم را با تأمين اجتماعي به تحقق مي‌رسانند. بر اين اساس سازمان تأمين اجتماعي به عنوان بزرگترين و گسترده‌ترين نهاد، جهت رسيدن به هدف اصلي خود يعني ايجاد عدالت و توسعه انساني با شاخصه هاي اميد به زندگي، آموزش و درآمد ملي ناخالص سرانه تلاش مي كند. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير عوامل اقتصادي و اجتماعي بر اشتغال به كار مجدد بازنشستگان عادي و سخت و زيان آور سازمان تامين اجتماعي استان خوزستان است. جامعه آماري اين پژوهش شامل ‏بازنشستگان شهرستان اهواز مي‌باشد كه 280 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد. نتايج تحليل رگرسيون نشان مي دهد كه متغيرهاي جنسيت، سن، سطح تحصيلات، ميل به پس انداز و سرمايه گذاري و بهبود وضعيت معيشتي، نياز به تعلق به ديگران و بهبود شرايط روحي و رواني با متغير وابسته اشتغال مجدد بازنشستگان، اثر معناداري را نشان نمي دهند. متغيرهاي مشكلات اقتصادي و بهبود كيفيت زندگي با متغير وابسته شغل مجدد بازنشستگان، اثر معناداري را نشان مي دهند.