ارزيابي ريسك نسبي اثرات تحريكي در تراشكاران مواجهه يافته با ميست مايعات فلزكاري منتخب از شهر تهران

زمينه و اهداف: مواجهه شغلي با ميست مايعات فلزكاري باعث بروز اثرات تحريكي در مجاري تنفسي مي‌گردد. هدف مطالعه حاضر ارزيابي ريسك نسبي اثرات تحريكي در مواجهه شغلي با ميست مايعات فلزكاري در تراشكاري است. مواد و روش­ها: در اين مطالعه 65 نفر از تراشكاران مواجهه يافته با ميست روغن به‌عنوان گروه مواجهه و 65 نفر از كادر اداري همان صنعت به‌عنوان گروه كنترل انتخاب گرديدند. جهت بررسي اثرات تحريكي ميست روغن از پرسشنامه آژانس ايمني، بهداشت و محيط‌زيست/آزمايشگاه ايمني و بهداشت HSE/HSL و جهت پايش ميزان مواجهه تنفسي با ميست روغن از روش 5026 انستيتو ملي ايمني و بهداشت آمريكا (NIOSH) استفاده شد. ميزان ريسك نسبي علائم تحريكي نيز با استفاده از نرم­افزار MedCalc محاسبه شد. مطالعه حاضر داراي تاييديه كميته اخلاق بوده و با كسب رضايت از شركت­كنندگان انجام‌شده است. يافته­ ها: ميانگين مواجهه وزنيزماني با ميست روغن معدني در كارگران تراشكاري 49/3 ± 10/7 ميلي‌گرم در مترمكعب ارزيابي شد. تحريك حلق در ماشينكاران به‌طور معناداري بالاتر از گروه شاهد است (044/0 pvalue=). ريسك نسبي عوارض تحريك در چشم، بيني، دهان و حلق در ماشينكاران اندكي بالاتر از افراد گروه شاهد محاسبه شد (05/0 pvalue=). نتيجه‌گيري: در اين مطالعه مواجهه شغلي در 67٪ از كارگران تراشكاري بالاتر از حد توصيه‌شده در ايران است. ريسك اثرات تحريكي در مجاري تنفسي به‌ويژه حلق در ماشينكاران داراي مواجهه با ميست مايعات فلزكاري نسبت به گروه كنترل بالاتر است. به همين دليل ضرورت ارزيابي و كنترل مداوم مواجهه در جهت كاهش ريسك و پيشگيري از بروز بيماري‌هاي مزمن مدنظر قرار دارد.