تاثير تمرينات پيشگيرانه تعليقي- مقاومتي بر برخي آزمون هاي پيشگوي بروز آسيب اندام تحتاني دانشجويان ورزشكار مستعد آسيب

The effect of TRX Preventive Exercises on some Tests for Predicting Lower Extremity Injury in Athlete’s Students Prone to Injury

سابقه و هدف: تمرينات تعليقي- مقاومتي با رويكرد پيشگيري از آسيب به عنوان روشي جديد براي جلوگيري از بروز آسيب اندام تحتاني در ورزشكاران معرفي شده است. لذا هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير تمرينات پيشگيرانه تعليقي- مقاومتي بر برخي آزمون‌هاي پيشگوي بروز آسيب اندام تحتاني دانشجويان ورزشكار مستعد آسيب بود. روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي بر روي 24 دانشجوي ورزشكار مستعد آسيب كه بر اساس معيارهاي ورود و خروج و به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و تمريني تقسيم‌بندي شدند، اجراشد. در مرحله پيش‌آزمون آزمون‌هاي جهشي شامل جهش جانبي، جهش 8 لاتين و سه جهش تك‌پا و آزمون عملكرد تعادلي Y و همچنين آزمون خطاي فرود به عنوان آزمون‌هاي پيشگوي بروز آسيب اندام تحتاني اجرا شدند. سپس گروه تمريني به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته تمرينات پيشگيرانه تعليقي- مقاومتي با استفاده از TRX را انجام دادند. از گروه كنترل نيز خواسته شد تا در اين مدت فعاليت ورزشي خاصي انجام ندهند. پس از پايان 6 هفته تمرينات، تمامي آزمون‌هايي كه در مرحله پيش‌آزمون اجرا شده بودند، در مرحله پس‌آزمون نيز اجرا شدند. از روش‌هاي آماري تي مستقل و آناليز كوواريانس در سطح معني‌داري 05/P≤0 جهت تجزيه و تحليل يافته‌هاي تحقيق استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون آماري آناليز كوواريانس نشان داد كه انجام تمرينات TRX موجب بهبود معني‌دار نتايج آزمون‌هاي جهش جانبي، جهش 8 لاتين، سه جهش تك‌پا، آزمون عملكرد تعادلي Y و آزمون خطاي فرود در گروه تمريني نسبت به گروه كنترل شد (001/P≤0). به طوري كه آزمودني‌هاي گروه تمريني در پس‌آزمون عملكرد بهتري را نسبت به پيش‌آزمون داشتند. اما بهبود معني‌داري در عملكرد آزمودني‌هاي گروه كنترل در هيچ‌يك از آزمون‌هاي مورد بررسي مشاهده نشد(05/P≥0). نتيجه‌گيري: با توجه به اثرگذاري تمرينات TRX بر آزمون‌هاي پيشگوي بروز آسيب اندام تحتاني در ورزشكاران مستعد آسيب، پيشنهاد مي‌شود از اين شيوه تمريني در قالب پروتكل‌هاي پيشگيرانه از بروز آسيب، در تيم‌هاي ورزشي و بخصوص تيم‌هاي ورزشي دانشگاهي استفاده شود.

Background and Objectives: TRX exercises with injury prevention approach have been introduced as a new way to prevent lower extremity injury in athletes. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of TRX preventive exercises on some predictor tests of lower extremity injury in athletes at risk of injury. Materials and Methods: 24 student Athletes were randomly divided according to the inclusion and exclusion criteria in to the control and training groups. In the pretest, jump tests such as side hop, figure 8, and three single-leg hop and Y balance functional test and also LESS were performed as predictive tests for lower extremity injury. The training group then performed TRX exercises for 6 weeks and 3 sessions per week. The control group was also asked to do not any special sport activities. After 6 weeks training, All tests performed in the pre-test phase were also performed in the post-test phase. Independent T-test and analysis of covariance methods at a significant level of P≤0.05 were used to analyze the research findings. Results: The results of the covariance analysis test showed that doing the TRX exercises significantly improved the results of side hop, figure 8, three single-leg hop, Y balance tests and LESS in the training group rather than control (P≤0.001). So that subjects of the TRX training group had better performance in post-test than in pre-test. However, there was no significant improvement in the performance of control group subjects in any of the tests (P≥0.05). Conclusion: Given the impact of TRX exercises on predictive tests for lower extremity injury in athletes prone to injury, it is recommended that this exercises method be used in the form of preventive injury protocols in sport teams, especially university sports teams.