بررسي حذف آرسنيك از آب آشاميدني با استفاده از ماده منعقد كننده كلرورفريك

افزايش شهرنشيني و صنعتي شدن شهرها موجب افزايش آلاينده‌ها و توليد عناصر سمي بسياري شده است. يكي از اين آلاينده‌ها آرسنيك است كه در دسته‏ سمي‌ترين و خطرناك‌ترين عنصرهاي موجود در آب آشاميدني قرار گرفته است. هدف از انجام اين پژوهش به‎حداقل رساندن ميزان آرسنيك در آب آشاميدني به‎روش انعقاد و لخته‏سازي با استفاده از كلروفريك است. در روش انعقاد و لخته‎سازي براي حذف آلاينده موردنظر يكpH  و يك مقدار بهينه وجود دارد كه چه كمتر و چه بيشتر از اين مقادير بهينه باعث كاهش حذف آلاينده مي‏شود. زيرا در مقدار بهينه، لجن‏هاي ريزتري تشكيل مي‏شود. بنابراين براي تعيين شرايط بهينه حذف آرسنيك به‎روش انعقاد و لخته‌سازي، در مرحله اول ميزان pH بهينه به‎كمك آزمايش جار تعيين شد. سپس با انتخاب كلرور‌فريك به‎عنوان ماده منعقدكننده و آهك به‎عنوان كمك منعقدكننده و هم‎چنين ميزان pH بهينه، مقدار بهينه ماده شيميايي تعيين شد. در پايان غلظت باقيمانده آرسنيك به‎روش طيف‎سنجي جذب اتمي هيدريد اندازه‏گيري شد. غلظت آرسنيك نمونه آب اوليه برابر با 91 ميكروگرم‏ بر‏ ليتر بود. آزمايش جار در طي دو مرحله با منعقدكننده‌ كلرورفريك صورت‎گرفت. در مرحله اول ميزان pH بهينه 6 و در مقدار غلظت ثابت برابر 5 ميلي‌گرم بر ليتر كلروفريك به‏دست آمد. در مرحله دوم با ثابت نگه داشتن مقدار pH بهينه 6، غلظت 1 ميلي‌گرم در ليتر آهك به‎عنوان كمك منعقدكننده و تغيير غلظت كلروفريك، راندمان حذف آرسنيك در بهترين حالت به‎كمك ماده منعقدكننده كلرورفريك با غلظت 5/6 ميلي‌گرم بر ليتر، به 3/98 درصد رسيد، كه برابر با 5/1 ميكروگرم بر ليتر بود. با توجه به ميزان استاندارد سازمان بهداشت جهاني (10 ميكروگرم بر ليتر) نتيجه قابل‎قبولي را به‎همراه داشت. نتيجه اين پژوهش بيانگر آن است كه روش انعقاد و لخته‌سازي با منعقدكننده كلرورفريك و ميزان ثابتي از آهك به‎عنوان كمك منعقدكننده كارايي بالايي در حذف آرسنيك دارد.