تاثير ساختار مالي و بانكي بر رشد بخش واقعي اقتصاد در ايران

در دهه‏‌هاي اخير تاثير توسعه مالي بر رشد بخش واقعي از جنبه‌‏هاي مختلف به بحث گذاشته شده است. پژوهش حاضر بر ساختار مالي تمركز كرده و با دسته‏‌بندي مقايسه‏‌اي ادبيات ساختار مالي، نقش ساختارهاي مالي بانك‌‏محور و بازارمحور را در رشد اقتصادي تبيين مي‏كند. سپس تاثير ساختار مالي و به طور خاص ساختار بانكي بر توليد سرانه كل و بخشي (كشاورزي، صنعت و خدمات) در ايران بررسي مي‏شود. تصريح‏‌هاي مختلفي طي دوره زماني 1358(1979) تا 1395(2016) به روش حداقل مربعات معمولي كاملا اصلاح‏ شده (FMOLS) برآورد شدند. يافته‌‏هاي تجربي نشان مي‏دهد سياست‏هاي تبعيضي و تورش در ساختار مالي به نفع يك بخش بر رشد بخش واقعي و به ويژه بر بخش‌‏هاي كشاورزي و صنعت تاثير منفي مي‏گذارد. بنابراين، در حمايت از طراحي يك ساختار مالي متوازن، پيشنهاد مي‏شود از هرگونه مداخله يا تبعيض به نفع يك بخش خاص پرهيز شود. در ارتباط با ساختار بانكي نيز يافته‌‏ها نشان مي‏دهد افزايش قدرت مالي بانك‏ها رشد اقتصادي را تشويق مي‏‌كند.