ارتباط شاخص هاي زبانشناسي در اقليم هاي گرم و سرد با مفاهيم مرتبط در طب سنتي ايراني: يك تئوري ‏ميان رشته‌اي

هدف:مفاهيم مطرح شده در طب ايراني،‌ به عنوان يكي از سيستم هاي كل نگر در طب مكمل و جايگزين، داراي ارتباطي تنگاتنگ با ساير رشته هاي علوم مي باشد. نهادينه سازي رويكرد سازمان بهداشت جهاني مبني بر استفاده از ظرفيت مكاتب طب سنتي، مستلزم رويكرد آكادميك ميان رشته اي به اين حوزه مي باشد. در طب ايراني تغيير كيفيت گرمي و سردي مي تواند منجر به تغيير كيفيت در ويژگي هاي گفتاري گردد . يكي از مصداق هاي اين تغيير كيفيات، تغيير دماي بيروني ناشي از تفاوت هاي اقليمي است. از آنجاكه براساس فرضيۀ طب ايراني، ويژگي‌ هاي اقليمي مي ‌تواند بر كيفيت گرمي و سردي و در نتيجه ميزان تبادل هوا ترويح و در نهايت بر كيفياتِ صوت و گفتار مؤثر باشد، پژوهش حاضر، با رويكردي قياسي، تلاش دارد تا با يافتن شواهدي، به رد يا پذيرش اين فرضيه بپردازدروش بررسي:ابتدا كتب مرجع طب سنتي ايراني شامل قانون، كامل الصناعه، ذخيره خوارزمشاهي مورد بررسي قرار گرفتند و مطالب مرتبط با موضوع گفتار و مزاج استخراج گرديد. سپس جستجو در پايگاه هاي داده پزشكي و موتورهاي جستجو از جمله PubMed و Google Scholar  و همچنين پايگاه هاي داده زبان شناسي صورت پذيرفت.يافته ‌ها:نتايج حاصل، نشان مي دهد در شرايطي كه طبق مباني طب ايراني منجر به افزايش كيفيت گرمي مي شود، زبان ‌هاي داراي واج‌ هاي درون‌سوي مكيده و نُچ‌آواها و همچنين حلقي ‌هاي ناسوده و همخوان‌ هاي واك‌دار نفس‌آلود تمركز بيشتري دارند. علاوه بر اين، گرايش بيشتر‌ تمركز طيف زبان‌ هاي سرنمون هجاباز و زبان‌ هاي داراي بيشتر‌ين بسامد واژه ‌هاي منتهي به واج /h/ در مناطق گرم زمين مي ‌باشد. در طرف مقابل نيز، تمركز طيف زبان ‌هاي سرنمون هجابسته و زبان‌ هاي داراي پديدۀ كامي‌شدگي در شرايط و مناطقي كه منجر به افزايش كيفيت سردي مي شود، بيشتر است.نتيجه ‌گيري:يافته هاي اين پژوهش در راستاي تئوري اوليه مطرح شده مبني بر تاثير كيفيات گرمي و سردي به عنوان يك متغيير بيروني بر ويژگي‌ هاي گفتار مي باشد. اين نتايج، مي ‌تواند مؤيدي بر فرضيه پژوهش حاضر درمورد احتمال ارتباط ويژگي ‌هاي گفتاري بر اساس كيفيات گرمي و سردي از ديدگاه طب ايراني باشد هرچند عوامل مخدوشگر ديگري هستند كه بايد در مطالعات وسيع تر مورد ارزيابي قرار گيرند.