مقايسه آسيب ‏شناسي خانواده در مدل فرايند و محتوا در خانواده ‏هاي با تاب‏ آوري بالا و پايين

مقدمه: هدف اين پژوهش مقايسه آسيب‏شناسي خانواده در مدل فرايند و محتوا در خانواده‏هاي با تاب‏آوري بالا و پايين بوده است. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي و جامعه آماري پژوهش حاضر شامل؛ 6000 هزار نفر از والدين دانش آموزان مقطع راهنمايي ساكن در شهر شيراز در سال 1398 بودند. حجم نمونه پژوهش 361 نفر بود كه به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر مقياس هاي فرآيند و محتواي خانواده ساماني و تاب‏آوري خانواده سيكبي بود. داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل واريانس و كاي اسكوئر و با استفاده از نرم‌افزار 23 SPSS مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين دو گروه خانواده با تاب‌آوري بالا و پايين در زيرمقياس‎هاي شغل و تحصيلات، زمان براي با هم بودن، منابع مالي، ظاهر بدني و منزلت اجتماعي و سلامت جسمي رواني تفاوت معناداري وجود دارد. در نهايت، مهارت مقابله، انسجام و احترام متقابل و باور مذهبي در خانواده با تاب‌آوري بالا بيش‌تر از خانواده با تاب‌آوري پايين مي‌باشد ولي نمرات ميانگين زيرمقياس هاي تصميم گيري و حل مسئله و مهارت ارتباطي در خانواده با تاب‌آوري پايين بيش‌تر از خانواده با تاب‌آوري بالا مي‌باشد. نتيجه گيري: الگوي خانواده بدون مشكل در كسب هدف ها، سودمند است و از كنشها به خوبي در سازگاري با موقعيت هاي جديد استفاده مي‌كنند و در جهت سازماندهي استعدادهاي خويش خوب عمل مي‌كنند و افزون بر اين، از محتواي خانوادگي سطح بالايي (مثل درآمد و شغل خوب، تحصيلات عالي، مسكن، سلامتي و غيره) برخوردارند. اين گونه خانواده ها به عنوان يك سيستم تأثير خوبي بر تربيت بچه‌هايشان در ايجاد و شكل گيري يك رابطه ي خوب، مقابله كردن با موقعيتهاي استرس زا، حل كردن مسئله، رضايت از زندگي، تصميم گيري و غيره دارند. برعكس، خانواده مشكل دار به لحاظ محتوا و فرايند خانوادگي از كيفيت پاييني برخوردارند. بدين معنا كه مهارت‌هايي از قبيل مهارت حل مسئله، تصميمگيري، مقابله، انعطاف پذيري و ارتباطي در اين گونه خانواده‌ها بسيار ضعيف است و از امكانات مناسبي نيز براي زندگي برخوردار نمي‌باشد. از الگوهاي خانوادگي ناسودمند استفاده مي‌كنند و تعاملات آن‌ها همراه با تنش و رفتارهاي مرضي است.