اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر اجتناب تجربه‌اي و انديشه‌پردازي خودكشي در دختران قرباني خشونت خانگي

مقدمه: بروز خشونت خانگي سبب ايجاد استرس و همچنين اختلال استرس پس از سانحه در افراد قرباني خشونت مي شود. بر اين اساس هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه بر اجتناب تجربه اي و انديشه پردازي خودكشي در دختران قرباني خشونت خانگي بود.روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دو ماهه بود . جامعه آماري شامل دختران قرباني خشونت خانگي شهر اصفهان در شش ماهه اول سال 1398 بود. از بين جامعه آماري تعداد 30 نفر با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه خشونت خانوادگي تجربه شده(1392)؛ پرسشنامه اجتناب تجربه اي (2010 )و پرسشنامه انديشه پردازي خودكشي (1997 )بود. داده هاي به دست آمده با روش تحليل واريانس با انداز گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتيافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد درمان فراتشخيصي يكپارچه بر اجتناب تجربه اي( F=47.96 ; Eta=.64 ; P≤0001)و انديشه پردازي خودكشي( F=45.42 ; Eta=.62 ; P≤0001) در دختران قرباني خشونت خانگي تاثيرگذار است.نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش بيانگر آن بود كه درمان فراتشخيصي يكپارچه با بهره‌گيري از فنوني همانند شناسايي هيجان‌ها، آموزش آگاهي هيجاني ،ارزيابي مجدد شناختي ،شناسايي الگوهاي اجتناب از هيجان و بررسي رفتارهاي ناشي از هيجان مي تواند به عنوان يك درمان كارآمد جهت كاهش اجتناب تجربه‌اي و انديشه پردازي خودكشي در دختران قرباني خشونت خانگي مورد استفاده قرار گيرد.