اثربخشي روان‌درماني مثبت‌نگر بر حس انسجام، خودكارآمدي، بهزيستي روانشناختي و تاب‌آوري در پرستاران بيمارستان‌هاي تأمين اجتماعي

مقدمه: روانشناسي مثبت‌گرا يك رويكرد علمي نوين با تمركز بر نقاط قوت به‌جاي نقاط ضعف و ايجاد خوبي در زندگي به‌جاي ترميم بدي‌ها است. لذا پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي روان‌درماني مثبت‌گرا بر حس انسجام، خودكارآمدي، بهزيستي روان‌شناختي و تاب‌آوري در پرستاران انجام گرفت. روش: اين پژوهش به‌صورت آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه پيگيري و كنترل انجام گرفت. در اين پژوهش 30 پرستار زن با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه مساوي قرار گرفتند و قبل و بعد از مداخله و در مرحله پيگيري با استفاده از پرسشنامه‌هاي خودكارآمدي شرر، حس انسجام آنتونوفسكي، تاب‌آوري كانر و بهزيستي روانشناختي ريف مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه روان‌درماني مثبت‌گرا به‌صورت معني‌داري بهزيستي روانشناختي، تاب‌آوري و حس انسجام را در پرستاران زن افزايش داد؛ اما نتايج اين مداخله بر خودكارآمدي معني‌دار نبود. همچنين نتايج آزمون بن فروني نشان داد كه افزايش در متغيرهاي حس انسجام، بهزيستي روانشناختي و تاب‌آوري در طول زمان ماندگار است. نتيجه‌گيري: آموزش مبتني بر روانشناسي مثبت‌گرا به نحو مؤثري سبب بهبود حس انسجام، بهزيستي روانشناختي و تاب‌آوري در پرستاران مي‌گردد.