نقش جاذب رطوبت آكواسورس در بهره وري مصرف آب گياه نعناع فلفلي

محدوديت منابع آب شيرين در ايران به صورت يك معضل جدي در آمده به طوري كه، به كارگيري فنون پيشرفته مانند كاربرد پليمرهاي جاذب رطوبت براي بهبود بهره وري مصرف آب اهميت به سزايي دارد. هدف از تحقيق حاضر ارزيابي اثر كاربرد هيدروژل آكواسورس بر عملكرد، اجزاي عملكرد و بهره وري مصرف آب گياه نعناع فلفلي و سنجش كارآيي اين پليمر در پايان يك دوره كشت مي باشد. آكواسورس نسل جديدي از پليمرهاي هيدروژل بر پايه پتاسيم بوده كه زيست تجزيه پذير و فاقد تركيبات آكريل آميد است. به اين منظور آزمايش هايي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام شد، كه فاكتور اول چهار سطح كاربرد آكواسورس (صفر، نيم، يك و دو درصد وزني پليمر/خاك) و فاكتور دوم سه دور آبياري (دو، چهار و شش روز) بود. نتايج نشان داد كه كاربرد دو درصد وزني آكواسورس در دورهاي آبياري دو، چهار و شش روز سبب بيشترين كاهش در مقدار آب مصرفي به ترتيب به ميزان 65، 36 و 32 درصد نسبت به تيمار شاهد شد. از طرفي بيشترين افزايش بهره وري مصرف آب با كاربرد نيم درصد وزني آكواسورس به دست آمد، به طوري كه در دورهاي آبياري دو، چهار و شش روز به ترتيب افزايش بهره وري مصرف آب به ميزان 1.1، 1.16 و 1.17 برابر نسبت به شاهد حاصل شد. افزايش سطح كاربرد هيدروژل به 2 درصد وزني علي رغم كاهش ميزان آب مصرفي به علت ايجاد شرايط نامطلوب براي رشد گياه، كاهش بهره وري مصرف را به همراه داشت. ارزيابي عملكرد آكواسورس در پايان دوره كشت نشان داد كه اين پليمر تا حد زيادي قادر به حفظ عملكرد بوده و قابليت استفاده در كشت هاي متوالي را دارد.