طراحي سناريوهاي نظام سلامت در سطح ملي

زمينه و هدف: ساخت آينده مطلوب نظام سلامت در اسناد بالا دستي قوياً مورد تاكيد قرار گرفته است لكن ماهيت آينده سرشار از عدم قطعيت و داراي يك ويژگي اساسي همچون شاهد پذير نبودن است. نظام سلامت امروز كشور شاهد محور و برخوردار از تفكر خطي و قطعي نگري است. سناريوها بهترين ابزار يادگيري در جهت مديريت عدم قطعيت هستند، اين ابزار بازخواني ساختار و مرزهاي نظام هاي سلامت موجود، و همچنين فهم ماهيت و نقش ذينفعان را در پيگيري نظام هاي سلامت پايدار، امكان پذير ميسازد. هدف از اين تحقيق، كمك به تحول در ساختار نظام سلامت كشور از طريق ارتقاء فهم سياست گذاران بوسيله فرايند سناريونويسي و در جهت تقويت كردن بسيج منابع مادي و انساني براي نيل به آينده مطلوب اين نظام است. مواد و روش‌ها: در اين تحقيق با استفاده از ابزار مصاحبه عميق و پرسشنامه حاكم بر نرم افزار مكتور با 25 نفر از خبرگان نظام سلامت كشور در سال 1398 و با تكيه بر فرايند حاكم بر سناريونويسي دانشگاه نروژ در چهار گامِ تحليل روندها و بازيگران عرصه سلامت به عنوان گام اول، تعيين پيشران ها به عنوان گام دوم، توسعه و بسط سناريوها به عنوان گام سوم و در نهايت ارزيابي و توصيه راهبردي به عنوان گام چهارم به طراحي سناريوهاي نظام سلامت در سطح ملي پرداخته شده است. يافته‌ها:: يافته ها شامل چهار سناريو است. هدف سناريوي اول به عنوان سناريوي مطلوب، عدالت در بعد جمعي و رفاه در بعد فردي، در سناريوي دوم به عنوان سناريوي محتمل هدف آن عدالت در بعد جمعي و ناديده گرفتن رفاه در بعد فردي، در سناريوي سوم به عنوان سناريوي محتمل هدف رفاه در بعد فردي و ناديده گرفتن عدالت در بعد جمعي بوده و در نهايت سناريوي چهارم به عنوان سناريوي فاجعه كه در آن نه رفاه در بعد فردي و نه عدالت در بعد جمعي وجود دارد. نتيجه گيري: نظام سلامت كشور براي فاصله گرفتن از سناريوي فاجعه و نزديك شدن به سناريوي مطلوب، نيازمند تغيير پارادايم از درمان نگري به سوي مراقبت نگري است به نحوي كه مراقبت هاي چهاگانه ارتقاء سلامت، پيشگيري از بيماري ها، درمان بيماري ها و توانبخشي يكپارچه گشته و در اين يكپارچگي مهمترين سياست ارتقاء سلامت خواهد بود.